در محضر امام رئوف …

?حدیث رضوی (١)

?قال الامام الرضا علیه السلام :

الإیمانُ هُوَ مَعرِفَةُ بِالقَلبِ وَ اِقرارُ بالِلسّانِ وَ عَملَ بِالاَرکانِ ؛

?امام رضا علیه السلام فرمودند :

?ایمان عبارت است از :

✅شناخت قلبی ،
✅اقرار و اعتراف زبانی و
✅عمل با اعضا و جوارح.

(تحف العقول ، صفحه ۴٢٢)

?شرح حدیث :

ایمان ، تنها اقرار زبانی و گفتن «شهادتین» نیست.
وقتی کسی به خدای دنیا و آخرت و نبوّت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و سایر اعتقادات دینی قلباً باور داشت و با زبان هم به آنها اقرار کرد و به آنها عمل کرد ، « مؤمن واقعی » است .
اگر کسی در دل ، خدا را قبول داشت ، تا وقتی به آن اقرار نکرده باشد ، مسلمان نیست و مردم با شنیدن « اقرار زبانی » پی به مسلمانی او می برند .
البته ممکن است کسی به زبان ، اعتراف کند ، امّا در دل قبول نداشته باشد، این همان « نفاق » است .
?در قرآن هم اشاره شده است که کسانی این گونه اند :

« یقولونَ باَلسِنَتِهِم ما لیسَ فِی قُلوبِهِم » (١) .
با زبانهایشان می گویند ، آنچه را که در دلهایشان نیست .
از همه ی اینها گذشته ، ایمان واقعی انسان در « عمل » آشکار می شود .
همچنان که اگر کسی به سوزندگی آتش عقیده داشته باشد ، دست در آتش نمی کند ، آنان هم که به خدا و قیامت و حساب و کتاب ایمان داشته باشند ، « اطاعتِ فرمان » می کنند و از معصیت خدا ، که عذاب آخرت را در پی دارد ، می پرهیزند .
پس برای آن که « حیات ایمانی » داشته باشیم هم باید بر معرفت دینی افزود ، هم معتقدات را پیوسته یاد کرد ، و هم بر طبق ایمان و عقیده عمل کرد .

?پی نوشت :
١. سوره فتح ، آیه ١١ .

? منبع : حکمت های رضوی ( ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام ) ، جواد محدثی .

???