دفتر سوم
ذهن پرسشگر انسان مدام در طراحي اقيانوسي ازسوالات پيچيده جهان، استكه چرا آمده ايم آمدنم بهر چه بود…
علت غايي پيدايش موجودات، حكمتي نهفته در فطرت بشر است و چه بسا كه انسان به طور فطري خداجوست.
همه انسان ها در سخت ترين گرداب حوادث، در بطن وجودي اش اين جمله را تكرار مي كند « خدايا دستم را بگير..» خدايا كمكم كن و …. حتي ملحد ترين انسان، به طور فطري در درونش خدا را صدا مي زند… اين راز حكمتي است كه همه موجودات آن را در خود جستجو مي كنند.
كلام مقدس يكي از شهداي گرانقدر اسلام « شهيد عباس رضايي سردره» گوياي حقيقت انگار ناپذيري است كه با دقت در اين جملات انسان ساز، به حقايقي بديع دست مي يابيم.
«خداوند تعالي در هزار و چهارصد سال پيش آخرين پيغمبر خود را فرستاد تا مردم را به كاملترين دين راهنمايي كند. اسلامي كه از تمام لحاظ كامل است خداوند انسان را دراين زمين فرستاد تا آزمايش كند و بندگاني كه صالحند از بندگان ناصالح جدا كند .صغري اين قضيه هدف از آفرينش انسان آزمايش الهي است و كبراي قضيه شناسايي انسان هاي صالح از ناصالح است. در نتيجه: هدف از آفرينش انسان آزمايش انسان هاي صالح و ناصالح است.
انسان از جهت تكاملي مورد لطف ساحت قدس الهي است كه با اطاعت از فرامين حق در رتبه انسان هاي صالح جاي مي گيرد. مرز شناخت حق، بيداري بشريت است انسان هايي كه در خواب غفلت به سر مي برند كماكان به دنبال حقيقت پيدايش خويش نيستن . چه بسا انسان خايي كه تن وجان خود را در راه مقصود در بدترين شرايط روزگاربه سختي وا مي دارند ودر اين راه جان را فداي خالق مي كنند.