فصل اوّل: در زلال نیایش نیایش هایی از امام سجاد(ع)

مجله گنجینه مهر 1380، شماره 7

 
 
 
 

چشم به درگاه تو
ای پروردگار من! که گفتار گویندگان در وصف ذات اقدس تو خموش ماند و به درماندگی خویش اعتراف آورد.

ای پروردگار من! که چشم امیدواران همواره به درگاه تو دوخته باشد و هرگز نومید و محروم باز نگردد.

ای پروردگار من! که نیکوکاران را فراموش نفرمایی و نیکویی ها را بدان سان که شایسته ی الوهیت تو باشد، پاداش دهی.

ای آنکه بندگانِ پارسای تو از تو بیمناک باشند و اصحاب صلاح و تقوی از خشیت تو بلرزند.

ای پروردگار من! در این محراب که اکنون ایستاده ام موجودی ایستاده است که در چنگ گناهان خویش گرفتار است و معصیت ها اسیرش کرده اند و لغزش ها به سوی پرتگاه سقوطش داده اند. اهریمن ناپاک به اغوای وی همّت گمارده و از طاعت آفریدگار بزرگ بازش داشته است. از آنچه باید به جای آورد، تقصیر کرده و در وظایف و تکالیف خویش تفریط کرده و شقاوت را بر سعادت برگزیده است.

به جای آنکه فرمانِ تو را ای پروردگار من بپذیرد، سرِ نافرمانی گرفته و بدان چه منهی و ممنوع بود، تسلیم شده است، همچون نابخردی که سیطره و سلطنت تو را بر ملک وجود نشناسد و فضل و احسان تو را بر کائنات انکار دارد و به آسمان ها پشت کرده و به دنائت و ضلالت روی آورده است.

هم چنان به بیراهه می رفت و از صراط مستقیم دوری می گزید تا ناگهان دیده ی دلش گشوده شد و نور هدایت به ظلمت کده ی جانش تابید. چشم اندازش به آفتاب افتاد و ابرهای گمراه کننده از افق ضمیرش محو شدند.

به خویشتن آمد و خود را در ضلالت سرگردان یافت. گناهان خویش بشمرد و… در این هنگام سر به سوی تو برداشت و آرزومندانه به درگاه تو دوید. چشمی از شرم فرو خفته و قلبی از امید و آرزو مالامال به پیشگاه تو آورد تا شکستگی های خویش جبران کند و ویرانی های گذشته را آبادان سازد.

در پناه یزدان
بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و ایمانم را به کامل ترین ایمان برسان و باورم را بهترین یقین قرار ده و نیّتم را به نیکوترین نیّت ها و کردارم را به بهترین کردارها برسان.

بار خدایا! نیّت مرا به لطف خود کامل گردان و باورم را به رحمت خویش پابرجا نما و به قدرت و توانائیت آنچه از من از دست رفته اصلاح فرما.

بار خدایا! بر محمد و آل محمد درود فرست و بی نیازم کن از کاری که کوشیدن به آن مرا باز می دارد و وادار مرا به آن چه که فرد از آن سؤال و بازپرسی می نمایی و روزهای مرا در آن چه که برای آنم آفریده ای صرف نما و مرا بی نیاز فرما و روزیت را بر من گشایش ده، و به نگاه کردن گرفتارم مفرما، و عزیز و گرامی ام و به کبر و سربلندی دچارم مکن و مرا برای خود رام ساز و عبادتم را به عجب و خودپسندی تباه مگردان و خیر و نیکی برای مردم را به دست من روان ساز و آن را به منّت نهادن باطل مفرما و خوهای پسندیده را به من ببخش و مرا از به خود نازیدن نگهدار.

بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در میان مردم به درجه و مقامی سرفراز مفرما جز آن که پیش نفسم مانند آن پست نمایی، و ارجمندی آشکارا برایم پدید می آور جز آنکه به همان اندازه پیش نفسم برای من خواری پنهانی پدید آوری.

بار خدایا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا به رستگاری شایسته بهره مند کن که آن را عوض نکنم و به راه حقی که از آن بیرون نشوم، و به قصد صواب و دوستی که در آن شک ننمایم، و تا هنگامی که عمرم در فرمانبری تو بکار رود عمر ده، و هرگاه عمرم چراگاه شیطان شود بمیرانم پیش از آنکه دشمنی سخت تو به من رو آورد یا خشمت بر من استوار گردد.

بار خدایا وامگذار مرا در خویی که زشت می دانند جز آن که آن را اصلاح نمایی و نه خوی زشتی که بوسیله آن سرزنش شوم جز آنکه آن را نیکو گردانی و نه خوی پسندیده ای که در من ناتمام باشد جز آنکه آن را کامل کنی.