عالم ذرّ و پیمان فطرت 

⭕️ «و إذ أخذ ربّك من بنى ءَادم من ظهورهم ذرّیّتهم و أشهدهم على أنفسهم ألست بربّكم قالوا بلى‏» (اعراف،172)
خداوند در آیه فوق سخن از پیمانى مى ‏آورد كه به طور سربسته از فرزندان آدم گرفته شده، اما این كه این پیمان چگونه بوده است، توضیحى در باره جزئیّات آن در متن آیه نیامده است، لیكن مفسران با اتّكا به روایات فراوان، نظرات مختلفى را بیان كرده ‏اند كه از همه مهمتر دو نظر است:

? هنگامى كه آدم آفریده شد، فرزندان آینده او تا آخرین فرد بشر از پشت او به صورت ذراتى بیرون آمدند (و طبق بعضى از روایات این ذرات از كل آدم بیرون آمدند)، آن‏ ها داراى عقل و شعور كافى براى شنیدن سخن و پاسخ گفتن بودند. در این هنگام از طرف خداوند به آن ‏ها خطاب شد: «ألست بربّكم»؛ آیا پروردگار شما نیستم؟ همگى در پاسخ گفتند: «بلى شهدنا»؛ آرى! بر این حقیقت همگى گواهیم.

✖️ سپس همه این ذرات به صلب آدم‏ علیه السلام (یا به گل آدم) بازگشتند و به همین جهت این عالم را «عالم ذرّ» و این پیمان را «پیمان ألست» مى‏ نامند. بنابراین، پیمان مزبور یك پیمان تشریعى و قرار داد خود آگاه میان انسان‏ ها و پروردگارشان بوده است.

? کتاب هزار و یک نکته از قرآن کریم