زندگی آگاهانه

? ﻛﻮﺩﻙ که صبح از خواب بیدار می‌شود، چیزی که هرگز به یادش نیست این است که من انسانم!، این دنیا مهمان‌خانه‌ی من است، من را وارد کرده‌اند این‌جا، با من کار دارند، دستور دارم، برنامه دارم. این چیزها اصلاً در وجود یک کودک نیست.

? اﻣﺎ به بلوغ عقلی که رسید وضعش عوض می‌شود. وضعش که عوض شد، حرف زدنش، کار کردنش، فکر کردنش، کسبش، کارش، زندگی‌اش، طوری دیگر می‌شود؛ برنامه دار می‌شود.
❎ همه‌ی این‌ها با این یاد جدیدی که برایش پیدا شده که من مالک دارم و دنیا مالک دارد؛ دنیای جدیدی را برایش می‌سازد.
ﻓﻠﺬا دو جور تذکر برایش قرار داده شده. یک قِسم، قوانین دینی و تشریعی ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺬﻛﺮ، ﻣﺜﻞ اینﻛﻪ مدام برایش اذان می‌گویند، اذان می‌گذارند، تذکر می‌دهند، یادآوری می‌کنند و یک قسم هم ﻣﺴﺎﻳﻞ تکوینی؛ گرفتاری به او می‌دهند، تکانش می‌دهند، ترس به او می‌دهند، ناراحتی به او می‌دهند، ﺑﻪ خودش، خانواده‌اش، مملکتش،
? زمینی که روی آن راه می‌رود،
?هوا، این‌ها به هم می‌خورد،
?اوضاع و احوال گوناگون می‌شود، تمام این‌ها تذکرات است.

✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی

@seyedololama