تماشای خدا در آینه وجود او؛ زیباترین سلام بر امام زمان (عج) 

شرحی عرفانی و مخاطب‌پسند از فراز «السَّلاَمُ عَلَى حُجَّةِ الْمَعْبُودِ وَ كَلِمَةِ الْمَحْمُودِ…» در زیارت امام عصر (عج)

سلامی از ژرفای جان به او که آینه تمام‌نمای خداست؛ آن حجت بالغه، آن حقیقت نهایی، آن ذخیره‌ی الهی که ظهورش، تماشای بی‌واسطه خدا را برای دل‌های آماده ممکن می‌سازد.

در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان به نقل از سید بن طاووس، فرازی در زیارت امام زمان (عج) آمده که با روح انسان سخن می‌گوید:

«السَّلاَمُ عَلَى حُجَّةِ الْمَعْبُودِ وَ كَلِمَةِ الْمَحْمُودِ…»

یعنی: سلام بر حجت معبود و کلمه‌ی ستوده.

این جمله کوتاه، گنجینه‌ای از مفاهیم بلند عرفانی، معرفتی و هستی‌شناختی است که در ادامه با زبانی مخاطب‌پسند و امروزی، به شرح آن می‌پردازیم.

امام زمان (عج)، حجت معبود؛ پلی میان خلق و خالق 

«حُجَّةِ الْمَعْبُود» یعنی حجت خدا، یعنی آن دلیل روشن که اگر نبود، عالم هستی بی‌معنا می‌شد. حجت، تنها یک راهنما نیست؛ او سند زنده‌ای از حضور خدا در زمین است. مثل خورشیدی که اگرچه پشت ابر باشد، اما هست، زنده است، نور می‌دهد، و گرما می‌بخشد.

در روایت آمده است: «لولا الحجة لساخت الأرض بأهلها»

اگر حجت خدا در زمین نباشد، زمین اهلش را فرو می‌برد.

او نه فقط حجت برای انسان‌ها، بلکه حجت بر همه‌ی عالم هستی است؛ او مدار تداوم خلقت است؛ نقطه اتصال زمین با آسمان.

کلمه‌ی محمود؛ حقیقتی ورای واژه‌ها 

در فراز بعدی آمده است: «کَلِمَةِ الْمَحْمُودِ». کلمه، در ادبیات قرآنی، اشاره به حقیقتی تام دارد؛ امری که تجسم اراده الهی است. «کلمه»ی خدا یعنی نمود عینی مشیت خدا در عالم.

در اینجا، امام عصر (عج) «کلمه‌ی محمود» نامیده شده است؛ یعنی حقیقتی برخاسته از حمد خدا، حقیقتی که سراسر، ستایش و نور و حکمت است. او کلمه‌ای‌ست زنده، بی‌مرز، و بی‌زوال؛ او پیامِ بی‌پایان خداوند است برای جهانیان.

تماشای خدا در آینه وجود او 

در نگاه عارفانه، امام معصوم، آینه‌ای‌ست که صفات الهی را بی‌کم‌وکاست می‌تاباند. و چون امام زمان (عج) صاحب مقام ختم ولایت کلیه است، تماشای او یعنی تماشای پروردگار از نزدیک‌ترین بُعد ممکن.

سلام بر او، یعنی سلام بر تمام زیبایی‌هایی که خدا در آفرینش خلق کرد.

سلام بر او، یعنی سلام بر تجلی کامل «اسم اعظم».

سلام بر او، یعنی بوسه زدن بر درگاهی که از آن، خدا دیده می‌شود.

سلام، نه فقط یک واژه؛ بلکه یک پیوند جاودانه 

سلام در این زیارت، فقط یک واژه نیست؛ یک دعوت است. دعوت به بیدار شدن از خواب غفلت. دعوت به وصل دوباره با حجت زمان. دعوت به شناختن «او» در میانه این هیاهوی بی‌امان زندگی.

زیارت، گره‌زدن دل به دلی آسمانی است. وقتی می‌گویی «السلام علیک یا حجة الله»، در واقع می‌گویی: من هنوز تو را فراموش نکرده‌ام، ای آینه خدا.

در انتظار تماشا: معنای زندگی در عصر غیبت 

جهان در عطش تماشای اوست؛ تماشای خدا در نگاه مهربانش، در عدالت بی‌نظیرش، در پرچمی که با نام قرآن و اهل‌بیت (ع) برخواهد افراشت.

شاید دلیل بی‌قراری‌ ما همین است؛ زیرا هر قلبی، در عمق وجودش می‌داند که هنوز کامل نشده است… تا او نیاید.

 سلامی که مسیر را روشن می‌کند 

سلام بر امام زمان (عج)، سلام بر آینه خدا، سلام بر حجت معبود و کلمه محمود، نه فقط یک ادای احترام است، بلکه آغاز یک تحول است؛ حرکتی از تنگنای روزمرگی به وسعت دریاهای معنا، از بی‌هویتی به خویشتن حقیقی، از جهان خاکی به افق‌های ملکوت.

در این سلام، امید است، اشک است، شوق است، و یقین به ظهوری که نزدیک است…