تفسیر سوره غاشیه (۷)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
(بخوان این سوره را) به نام خدای رحمتگر مهربان

فصل اول: رویداد فراگیر قیامت
آیات ۱ - ۱۶

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ
⬇ ⬇. ⬇. ⬇. ⬇. ⬇
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ(۳)

احساسِ انسانِ عمل کنندهٔ
خسته وخاشعِ ذلیلِ شرمسارِ
دستِ‌خالی در روز غاشیه،
همچون احساسِ گاوی است که:

فقط زلول و رام و یوغ به گردن،
زمین دیگران را آباد کرده است.

و خود جز فرسودگی و استهلاک
و خستگی و گذر عمر
و علفی برای خوردن و دوباره بار کشیدن،
نصیبی نبرده است

گاهی انسان‌ها در این دنیا و برای
رسیدن به نعمت‌های سرشار این دنیا،
تلاش می‌کنند

و به نسبت تلاش و کوشش خود به نتیجه هم می‌رسند،
حال یا از راه درست و تلاش و زحمت
و یا از طریق نادرست و را‌ههای انحرافی

ثروت می‌خواهند
مقام و موقعیت می‌طلبند
به دنبال علم ‌و دانش هستند
و هر روز تلاشی تازه برای رسیدن
به آرزویی تازه

حتی گاهی انسان به دنبال کارهای نیک
و عام‌المنفعه است و در این راه خرج می‌کند

و نتیجهٔ کارش هم، آثار و برکات
و خیر دنیایی فراوان است که به دست می‌آورد
و نام نیکی است که از او بر سر زبان‌هاست

ولی یک چیز مهم و یک اصل اساسی
در زندگی او
در اهداف او
و در سمت و سوی تلاش‌های او
کم است

یک حلقهٔ گم شده که می‌تواند همهٔ زحمت‌ها
و رنج‌ها
و تلاش‌ها
و عمل‌هایش را علاوه بر این دنیا
در روز غاشیه هم به او وصل کند

تا در آن روز، خسته و کوفته و سرافکنده
نباشد.

باید همین حلقه را یافت
و این اصل را در دنیا پایهٔ همهٔ
تلاش‌ها قرار داد

غالبا اینگونه است که ما
تلاش‌ها و اهدافمان را
جوری برنامه‌ریزی و مدیریت می‌کنیم
که همه در یک جهت
و یک مسیر
به مقصد دلخواه‌مان برسند
و میدانیم‌ زحمات پی‌در‌پی ولی پراکنده هرگز نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.

با ما همراه باشید تا این حلقه مفقوده را پیدا کنیم.