امام حسین علیه السلام

کتاب سقای تشنگان کربلا

امام حسین علیه السلامحضرت ابی عبداللّه الحسین الشهید المظلوم ابن علی بن ابی طالب علیهم السلام ، در سال چهارم از هجرت در روز (سه شنبه) پنجم ماه شعبان المعظّم و به روایتی سوم ماه مزبور تولّد یافت، و به قول صحیح حضرت زهرا علیهاالسلام بعد از ولادت امام حسن علیه السلام به فاصله پنجاه روز به امام حسین علیه السلام حامل گشت، و چون خبر تولّد او به رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید خوشحال شد و اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او گفت و عقیقه فرمود و او را حسین نام نهاد، چون نام پسران هارون شبیر و شبّر بود به معنای حسن و حسین و القاب آن حضرت: رشید، طیب، وفی، سید، زکی، سبط و تابع لمرضات اللّه است و اشهر القاب، زکی است و اعلا و اشرف لقبهای آن حضرت، سبط و سید، زیرا که حضرت رسالت پناه او را به آن دو لقب خوانده و دلیل بر امامت او نص از رسول خدا صلی الله علیه و آله و نص از پدر و برادرش علیهماالسلام است و عمر عزیزش پنجاه و شش سال و

[36]چند ماه بود و شش سال و کسری با جدّ خود رسول خدا صلی الله علیه و آله بود و بعد از رحلت آن حضرت سی سال با پدر خود بود و بعد از پدر ده سال با برادر و بعد از برادر ده سال دیگر زندگانی نمود و در بعضی از روایات است که عمر شریف آن حضرت را بعضی پنجاه و هفت سال گفته اند و بعضی پنجاه و پنج سال و شش ماه و شیخ مفید قدس سره در ارشاد، پنجاه و هشت سال نوشته و گفته که با رسول خدا صلی الله علیه و آله هفت سال بوده و مدت خلافت آن حضرت یازده سال - والعلم عنداللّه - آن امام همام را شش پسر و چهار دختر بود: علی اکبر، علی اوسط، علی اصغر، محمّد، عبداللّه و جعفر علیهم السلام و به غیر از علی اوسط که منظور امام زین العابدین علیه السلام است، باقی در کربلا به درجه رفیع شهادت رسیدند و بعضی سه دختر گفته اند: زینب، سکینه و فاطمه علیهم السلام و این قول اصحّ است که زینب نام دو دختر بوده: صغری و کبری، بعضی از علما برآن اند که علی اکبر، حضرت زین العابدین علیه السلام است، نه آنکه در کربلا شهید شد و زیارت قبر آن حضرت را ثواب بیش از آن است که توان نوشت و در وجوب آن خلاف کرده اند، بعضی گفته اند: بر هر مؤمنی واجب است و هر که آن را ترک کند، حقّی از حقوق را ترک کرده و عاق رسول خدا صلی الله علیه و آله شده و در ایمانش نقص است و کسی که در نزدیکی آن حضرت باشد و قادر بر زیارت آن حضرت باشد و به زیارت او نرود، عمرش کم می شود و زیارت او باعث طولانی شدن عمر است و مدتی که در زیارت آن حضرت باشد از عمر او حساب نمی کنند و هر گامی که در آن راه می گذارند با حجّی برابر است و هر که یک دِرهم در آن راه نفقه دهد با ده هزار درهم برابر است و هر که آن حضرت را زیارت کند و عارف به

[37]حق او باشد گناهان گذشته و آینده او آمرزیده می شود.(19) در باره زندگانی و قیام امام حسین علیه السلام کتابهای زیادی است که ان شاءاللّه برای درک مطالبِ مخصوص ائمه، خصوصاً امام حسین علیهم السلام از آنها استفاده می کنیم.

حضرت آیة اللّه موسوی دهسرخی اصفهانی در کتاب شریف رمز المصیبة فی مقتل من قال انا قتیل العبرة چنین نقل می کند: از ابن الربیع بن منذر از پدرش از حضرت امام حسین علیه السلام روایت کند که فرمود: هیچ بنده ای نیست که برای خاطر ما چشمش یک قطره اشک بریزد یا گریان شود، جز آنکه خداوند جای او را همیشه در بهشت قرار دهد.(20)

19. حدیقة الشیعة: ج2، ص661.20. رمز المصیبة فی مقتل من قال انا قتیل العبرة: ج1، ص12.