یا صاحب‌الزمان؛ لبخند خداوندی که دل‌ها را بهاری می‌کند

امام زمان (عج) برای همه است؛ هر دلی که خدا آفریده، سهمی از مهر او دارد. او خورشید هدایت همه‌ی جان‌هاست، بی‌هیچ مرزی در محبت و عطوفت.

 یا صاحب‌الزمان؛ گل لبخند خدا بر زمین

یا صاحب‌الزمان! تویی که در تمامی زبان‌ها و قلب‌ها، شکوفایی لبخندی از جنس خداوندی هستی. نامت که بر زبان می‌آید، انگار گل امید در دل‌ها شکوفه می‌زند و حیات به جان‌های خسته بازمی‌گردد. تو نشانی از مهربانی بیکران خدایی؛ در همه‌جا و همه‌وقت، دستی بر شانه‌ی هر عاشقی که به یاد توست.

  امام زمان؛ جلوه‌ی بی‌نهایت مهربانی خدا

چه کسی مهربان‌تر از تو، ای امام زمان! تویی که از سوی خداوند مهربان برای هدایت انسان‌ها مأمور شده‌ای و برای تمامی جان‌ها سرشار از لطفی. از تو دوریم، اما تو نزدیک به قلب‌ها، برای ما چراغ راهی. تو واسطه‌ی رحمت و عشق الهی هستی، و در انتظار بازگشت عاشقانه‌ی ما به سوی خدایمان.

  دوری از امام؛ مرگ حیات معنوی

ما در این دنیای پرهیاهوی مادی، از تو دور افتاده‌ایم؛ به ظاهر زنده‌ایم اما حیات معنوی نداریم. زندگی بدون تو همانند نفسی خالی از روح و نوری بی‌حرارت است. غرق در روزمرگی، از حقیقت زندگی جا مانده‌ایم. دوری از امام زمان (عج) یعنی دوری از حقیقت هستی، و این جدایی، ما را از شور و نشاط واقعی بی‌نصیب کرده است.

  بازگشت به امام؛ زندگی دوباره در پویایی و شادمانی

بیاییم از دل و جان به سوی امام زمان (عج) بازگردیم. با این امام مهربان زندگی کنیم، با او همراه شویم و از نور وجودش در مسیر زندگی، راهی به‌سوی آرامش و پویایی بیابیم. او مانند خورشیدی است که با آن، سردی از دل‌ها می‌رود و هر آنچه پژمرده است، جان می‌گیرد.

امام زمان (عج) لبخند خداوندی است که در تمامی جهان جاری است. زندگی با او یعنی بهار دل‌ها و شکفتن معنویت در جان‌ها. این بازگشت به معنای حقیقی حیات است؛ سرشار از امید، سرزندگی و آرامشی که تنها در نور حضور او می‌توان یافت.