کودک فلسطینی؛ قربانی خاموش جنایات بی‌پایان

در دل شب‌های تار غزه، صدای گریه کودکی بلند می‌شود؛
نه از درد جسم، که از وحشت جنگ.
او نه سرباز است، نه مبارز؛
او فقط یک کودک است،
با دستانی کوچک،
چشم‌هایی پر از ترس
و رؤیاهایی ناتمام.

او باید اکنون در کلاس درس، الفبا را تمرین کند،
نه نام خواهر و برادری را که دیگر نیستند…
نه باید یاد بگیرد چطور زیر آوار نفس بکشد.

گلوله‌ها فرق کودک و بزرگ نمی‌فهمند،
اما دل‌ها چرا.
دل‌ها باید بلرزند…
با دیدن لبخندی که زیر آوار خاموش شد،
با شنیدن ناله‌ای که میان آتش گم شد.

کودک فلسطینی، نه به‌خاطر سیاست، که به‌خاطر انسانیت باید دیده شود.
امروز وقت آن است که صدای این بی‌صدا باشیم.