17 مرداد 1396
کاش تو هم حال مرا داشتی
شهر_مهدوی
ای سبب گریهء پنهانیم
من غزلی از شب بارانیم
واژه به واژه سخنم شعر شد
شعر که نه شرح پریشانیم
“اسم تو بردم لبم آتش گرفت”
اسم تو شد رمز مسلمانیم
ذکر تو تسبیح شب و روز من
ای سبب سلسله جنبانیم
مست شدم از قدح چشم تو
کوچه نشین از می عرفانیم
من به فدای قد و بالای تو
سرو سهی صولت سلطانیم
“کاش تو هم حال مرا داشتی”
حضرت دلبر، مه پنهانیم
گر که امیدی به شب وصل نیست
“کاش بگیری و بسوزانیم”
?اللهم عجل لولیک الفرج الساعه?
