در دل شب‌های ظلم و تاریکی، کاروان صمود به حرکت در آمد؛ قافله‌ای  با ایمان و فریاد آزادگی راه افتاد. کاروان صمود، بیداری در جهان راه انداختند و پرچم حق‌طلبی را بر قله‌های بلند آزادی برافراشتند. آنان ایستادند، تحمل کردند، فدا شدند تا فریاد گرسنگی کودکان غزه را به گوش جهانیان برسانند. اما با دستگیری این شجاعان و آزادی‌خواهان، صدای مظلومیت آنان خاموش نشد — بلکه بلندتر، موج‌زن‌تر، مؤثرتر پیچید.

سرآغاز کاروانِ امید
کاروان صمود نماد مقاومت و بیداری در برابر ظلم است. آنان نشان دادند که بشر هر قدر در تنگنای زنجیرها گرفتار باشد، اگر اراده‌اش بلند باشد، می‌تواند ندای تغییر را تا قلب‌های دوردست برساند. وقتی این کاروان حرکت کرد، پیامش ساده بود: نه تسلیم می‌شویم، نه ساکت می‌مانیم؛ ما بر پای خود ایستاده‌ایم تا صدای محرومان را به گوش جهانیان برسانیم.

اما دشمنانِ این مسیر، از ابتدا درک کردند که عظمت کاروان صمود نه در تعداد افرادش، بلکه در عمق پیامش نهفته است. آنان فهمیدند اگر بتوانند رهبران و چهره‌های شاخص آن را بازداشت کنند، شاید بتوانند امید را خاموش سازند. اما جهل از بزرگی پیام غافل است.

دستگیری شجاعان: زنجیر به دست، نه به ایمان
دستگیری این شجاعان نه تنها اقدامی برای سرکوب فیزیکی بود، بلکه نشانی از بیمی بزرگ در دل قدرت‌های متجاوز. آنان که پرچم مقاومت را به دوش داشتند، بازداشت شدند؛ اما نه برای همیشه. زندان‌های موقت نمی‌توانند نور را خاموش کنند؛ بلکه در دل تاریکی، نورها برق می‌زنند.

صدای “ایستادن تا آخر” هنوز در رگ‌های آن‌هایی که آزادند جاری است. بازداشت شدگان هرچند در قفس افتاده‌اند، اما فکر و پیام‌شان آزادتر از همیشه پرواز می‌کند. و با هر لحظه‌ای که از اسارت می‌گذرد، امید در دل ملت‌ها زنده‌تر می‌شود.

فریاد گرسنگی کودکان غزه: بی‌زبان‌ترین فریاد
کودکان غزه؛ قربانیان خاموش جنگ و محاصره‌اند. امروز، کودکانی که باید در آغوش مادر، میان لبخند و بازی بزرگ شوند، با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند. آنان که باید مدرسه بروند، به جای آن در صف نان، در دالان‌های پر از دود و ویرانی ایستاده‌اند.

دفتر مطبوعاتی آژانس کمک‌رسانی سازمان ملل (اونروا) اعلام کرده است که کودکان در غزه به دلیل گرسنگی در حال مرگ‌اند. (Anadolu Ajansı)
خبرگزاری آنادولو گزارش داده که محاصره شدید غزه باعث شده کودکان به ‌شکل اسکلت درآیند، پوست و استخوان شوند. (Anadolu Ajansı)
با تشدید محاصره، منابع غذایی به ندرت وارد می‌شوند و کودکان با تهدید جدی سوءتغذیه مواجه‌اند. (Anadolu Ajansı)
جنبش حماس سیاست گرسنگی دادن به کودکان غزه را جنایت جنگی مضاعف خوانده است. (Anadolu Ajansı)
این کودکان نه زبان دارند که فریاد بزنند، نه قدرت دارند کاری کنند؛ اما پیام‌شان سنگین و دلخراش است و کاروان صمود این پیام را به دنیا منتقل می‌کند تا کسی نگوید “نشنیده‌ام”.

بازتاب جهانی، فشار دیپلماتیک، امیدِ بیدار
دستگیری مبارزان، عصبی‌ترین نقطه برای قدرت‌های سلطه‌گر است؛ چرا که زنده بودن پیام آن‌ها بر دیوارهای جهان سنگینی می‌کند. مردم، نهادها، رسانه‌ها و دولت‌ها مجبور می‌شوند به مسئله غزه و کودکانش نگاه کنند — موضع بگیرند، صدای بلند کنند، فشار بیاورند.

آنگاه که کاروان صمود فراخوان می‌دهد، صفحات اجتماعی با پیام‌ها و هشتگ‌ها رنگ می‌گیرند. سخنرانی‌ها به دادگاه‌ها کشیده می‌شود. مجامع بین‌المللی ناچار به واکنش‌اند. دولت‌ها، که به سکوت عادت کرده‌اند، وارد عرصه می‌شوند. چه بخواهند چه نخواهند، این دعوت به بیداری، مسیر را تغییر می‌دهد.

افزون بر آن، رسانه‌های مستقل رویدادها را بازتاب می‌دهند، تصویری زنده از ظلم ارائه می‌دهند؛ قهرمانان دستبسته به افکار عمومی می‌رسند؛ کودکانی که گرسنه‌اند، بر روی صفحه‌ی تصویر جهان ظاهر می‌شوند و نمی‌گذارند چشمی بسته بماند.

پیام به جهان: بیداری از خواب بی‌عملی
بی‌عملی در برابر چنین فاجعه‌ای، شریک جرم است. کاروان صمود به ما می‌گوید:

بیدار شوید!
فریاد کنید!
تا هر کودک گرسنه در غزه نداند که دنیا سکوت کرده است.
امروز اگر جهانیان چشم خود را به روی این حقیقت نبندند، فردا وجدان تاریخ به نامشان سوگوار می‌شود. اگر اقدامی نکنیم، دعاهایمان در چشمان بی‌گناه کودکان دفن خواهد شد.

پس بیایید:

کمک‌های بشردوستانه را به فشار تبدیل کنیم،
نمایندگان و مقامات را موظف به اقدام کنیم،
رسانه‌ها را به انعکاس حقایق وا‌داریم،
ذهن‌ها را آگاه کنیم و سکوت را بشکنیم،
دست‌ به دست هم دهیم تا کاروان صمود نه تنها شعری پرمحتوا نگوید، بلکه عملی راستین باشد.


کاروان صمود نه یک حرکت نمادین، که نبردی زنده است. آنان با هر شعار، هر دستبوسه به زمین مقاومت، هر فریادی در برابر ظلم، به جهانیان می‌گویند: «ما هستیم؛ ما می‌خواهیم عدالت؛ ما نمی‌گذاریم کودکان‌مان گرسنه بمانند.» دستگیری این شجاعان، زنجیر فیزیکی است — اما روح‌شان آزادتر از همیشه بال می‌کشد. و فریاد گرسنگی کودکان غزه، صدایی را آغاز کرده که تا مراکز قدرت، رسانه‌ها و دل‌های مردمان خواهد رفت.

در این کارزار، هر کلمه، هر شاهد، هر پست و هر رفتاری مهم است. بیایید دست‌ در دست هم، پیغام صمود را زنده نگه داریم تا آن روز که هیچ کودکی در غزه گرسنه نچرخد و هیچ فریادی در جهان فرو نپاشد.