چهارشنبه‌های امام رضا (ع)؛ دلتنگی از دور،
🕊️ السلام علیک یا علی بن موسی الرضا، ای پدر مهربان ایران!
چهارشنبه‌ها که می‌شود، دل بی‌تاب‌تر از همیشه راهی مشهد می‌شود. در این گوشه‌ی دنیا، دلم را به گنبد طلایی‌ات گره می‌زنم و از دورترین فاصله، زمزمه می‌کنم: آقاجان! بتو از دور سلام…
💖 دلتنگی‌هایی که فقط امام رضا (ع) می‌فهمد
مولای مهربان!
دردهای دلم را جز تو چه کسی می‌فهمد؟ تو که پناه بی‌پناهان و امید ناامیدانی! دلم هوای حرم باصفایت را کرده، همانجا که وقتی چشم‌هایم به گنبد طلایی‌ات می‌افتد، تمام غصه‌هایم را فراموش می‌کنم. اما چه کنم که فاصله‌ها طولانی است و پاهایم در این خاک مانده، ولی دلم تا صحن و سرای تو پرواز می‌کند…
🛤️ “سلطان"ی که هوای همه را دارد
امام رئوف!
تو سلطان کرمی، صاحب لطفی، ولی نعمتی… کدامین غم‌دیده‌ای دست به دامنت شد و ناامید بازگشت؟ کدامین دل‌شکسته‌ای نامت را صدا زد و پاسخش را نگرفتی؟ تو پدر تمام ایرانیانی، حتی آن‌هایی که دست‌شان از حرم کوتاه است.
چهارشنبه‌ها را به نامت می‌خوانند، و هر که دلی در این سرزمین دارد، در این روز به یاد تو اشک می‌ریزد. آقا جان، اگر دل‌های شکسته جواز ورود به حرمت دارند، من نیز با دلی شکسته آمده‌ام!
🌙 از دور اما با امید…
مولای مهربانم!
دلخوشی ما این است که تو از راه دور هم هوای‌مان را داری…
چه زیبا گفتند که:
“هر جا که باشی، اگر نام رضا را بر زبان بیاوری، او خودت را در آغوش دعاهایش می‌گیرد!”
پس ای سلطان کرامت، ما را از یاد نبر!
دلتنگی ما را به اجابت برسان، و روزی‌مان را زیارت صحن و سرای باصفایت قرار بده. تا آن روز، چهارشنبه‌های‌مان را با سلامی از دل، تقدیم حضورت می‌کنیم…
🕊️ السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)
