قال علی علیه السلام:

«ما خَیرٌ بِخَیرٍ بَعْدَهُ النَّارُ وَ ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّةُ، وَ کلٌّ نَعیمٍ دُونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقُورٌ وَ کلُّ بَلاءٍ دُونَ النَّارِ عافِیةٌ»[4]

آن خوبی که جهنم را در پی داشته باشد خوبی نیست و آن بدی که بهشت را به دنبال داشته باشد بدی نیست، هر نعمتی در برابر بهشت حقیر و هر بلائی در مقابل جهنم اندک است.

و نیز می فرماید:

«لافَقْرَ بَعْدَ الجَنَّةِ وَ لاغِنی بَعدَ النَّارِ»[5]

فقری بعد از بهشت و ثروتی بعد از آتش نیست.

4] نهج البلاغه- حكمت 380 به ترتيب فيض و 387 به ترتيب صبحى.

[5] بحار الانوار- جلد 78- صفحه ۵۵