مولای ما همانند «آتش گرمابخش» است

? زمستانها، خوابیدن شب تا صبح برای بعضی ها خوشایند و برای برخی، مکافات! اگر در زمستان، سر پناهی داشته باشیم، در بستر خود، پتو را تا زیر گلویمان بالا بکشیم و در فضای گرم اتاق، غرق خواب شویم، البته خوابیدن می چسبد! امّا اگر خدای ناکرده، بی سرپناه باشیم، آن وقت است که قیمت گرما را می فهمیم. وقتی که نمی دانیم، آیا خوابیدنمان براستی بیداری به دنبال دارد یا نه.

? احتمالاً انسانهایی که آتش را کشف کردند، قدر آن را بیشتر از هر کسی درک کردند. خوردن غذای خام و خوابیدن در سرما و خزیدن در تاریکی غارها و جنگلها، با حرارت و گرما و روشنایی آتش، زندگی را شیرین تر کرد.

?در بخشی از روایتی طولانی از امام علی بن موسی الرضا (ع)، در توصیف «امام» آمده است: «امام مانند شعله آتشى است كه بر فراز تپّه، يا مناره‏اى افروخته گردد (تا گمشدگان با ديدنش نجات يابند) و همچون آتش گرما‏بخش است، و كسى را كه‏ تندباد حوادث و تبليغات مسموم، جويبار روان انديشه ‏اش را منجمد ساخته است و مى‏خواهد از آن حالت خارج شود گرم می سازد، و از حالت انجماد نجاتش مى‏ بخشد.»(1)

?? نکته آخر: آقا جان! اگر گرمای امیدبخشت نبود،در این سرمای زمستانی غیبت، پیش از اینها، دلمرده بر زمین یخزده آرمیده بودم؛ بی آنکه بیداری در پی داشته باشد….

? پی نوشت:
1. معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏1، صص: 231- 232. ?

❤️??????❤️???
https://telegram.me/joinchat/AAAAADzCnFrZ3Z6Wi4OXgg