مقام عرفانی «رضا» .
«رضا» مقامی است که  در آن مقام هر چه برای سالک پیش آید سالک بدان راضی است.

سالک راضی، رنج و راحت، موت و حیات، فقر و غنا نزدش یکسان است.
نمی‌خواهد مگر آنچه را حق متعال می‌خواهد.

بابا طاهر می‌گوید:
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

 جابربن عبد‌الله انصاری مریض شد، امام پنجم حضرت باقر(ع) به عیادتش رفت. امام باقر(ع) به جابر فرمود:
جابر چگونه‌ای؟
جابر عرض کرد در نزد من فقر بهتر از غناء،
مرض بهتر از صحت،
موت بهتر از حیات است!

حضرت امام محمد باقر(ع) فرمود:
ما این طور نیستیم،
از موت، حیات، فقر، غنا، صحت و مرض هر چه برای ما پیش آید ما آن را می‌خواهیم،
ما راضی هستیم به رضای حق متعال.

سالک وقتی به مقام شامخ رضا برسد، نمی‌خواهد، مگر آنچه را حق متعال برای او می‌خواهد.
هر چه برای او پیش آید، نزد او مطلوب و به کام او شیرین است. .
مقامات معنوی، محسن بینا، ج 2، ص 41