مردي به خدمت اميرمومنان عليه‌السلام شرفياب شده، عرضه داشت: از مهدي خود براي من سخن بگو، فرمود:اذا درج الدارجون، و قل المومنون، و ذهب المجلبون، فهناک.هنگامي که رفتني ها بروند، اهل ايمان کم شوند، آشوبگران و جنگ طلبان نابود شوند، پس آنجاست.آن مرد عرضه داشت: اي اميرمومنان درود خدا بر تو باد، توضيح بفرما آن سرور از کدام طائفه است؟ فرمود:من بني هاشم، من ذروة طود العرب و بحر مغيضها اذا وردت، و مجفو اهلها اذا اتت، و معدن صفوتها اذا اکتدرت، لا يجبن اذا المنايا هلعت و لا يخور اذا المنون اکتنفت، و لا ينکل اذا الکماة اصطرعت، مشمر مغلولب ظفر ضرغامة حصد مخدش ذکر، سيف من سيوف الله، رأس قثم، نشق رأسه في باذخ السوود، و غارر مجده في اکرم المحتد، فلا يصرفنک عن تبعته صارف، ينوص الي الفتنة کل مناص، ان قال فشر قائل،و ان سکت فذ و دعاير.

از بني هاشم، از برترين عرب. از قله ي شرف، و از اقيانوس بي کرانه که همه ي نهرهاي فضيلت به سوي آن سرازير است.

پناه همه ي پناهندگان. معدن صفا، هنگامي که همه بي‌صفا شوند. چون مرگ چنگ و دندان نشان دهد، او هراسي به دل راه ندارد. هنگامي که عرصه ي نبرد تنگتر شود، ضعف و زبوني نشان ندهد.

وقتي که قهرمان‌ها نقش بر زمين شوند، او عقب نشيني نکند. همواره آماده ي نبرد، هميشه پيروز، دشمن شکن، شير بيشه ي شجاعت، درو کننده ي ريشه‌ي ستمگران، ويرانگر کاخ‌هاي ظلم و استبداد، قهرماني شجاع و بزگوار، شمشير برنده اي از شمشيرهاي خداوند، دست بخشنده ي خداوندي. اوج قله ي شرف انساني، که در اعماق اصيل‌ ترين فضيلت‌ها ريشه دوانيده است.

هيچ فتنه و پديده اي تو را از پيروي او منصرف نکند، که چنين فتنه گري اگر سخن بگويد بدترين گويندگان است و اگر خاموش نشيند همه ي پليدي‌ها و حيله گري ها را در خود جاي داده است.

آنگاه به توصيف حضرت مهدي عليه‌السلام بازگشت و فرمود:-اوسعکم کهفا و اکثرکم علما و اوصلکم رحما، اللهم فاجعل بيعته خروجا من الغمة و اجمع به شمل الامة، فان خارالله لک فاعزم و لا تنثن عنه ان وقفت له، و لا تجيزن عنه ان هديت اليه هاه - و اومأ بيده الي صدره - شوقا الي رويته.

آستانه اش (پناهگاهش) از همه گشاده‌تر، دانشش از همه افزونتر، و در نسبت از همه به پيامبر نزديکتر.خدايا! بيعت با او را خروج از غم‌ها قرار ده و پراکندگي امت را به دست او به يگانگي مبدل فرما. اگر خداوند (به تو اراده ي خير کند و) چنين روزي را نصيب تو سازد، چون کوه استوار باش. اگر چنين روزي را درک کني، به سوي احدي جز او مرو ، اگر به کويش راه يافتي، از او در مگذر.آنگاه با دست مبارکش به طرف سينه اش اشاره کرد و فرمود:-آه، چقدر مشتاق ديدار او هستم!!

بحارالانوار/ ج51/ ص115 و بشارت الاسلام/ ص52