كسى‌كه يقينش كم شده
اتقانی:
امــــام علـــى (علیه السـلام ) در بيـــان
موعظه‌هاى لقمان (ع) به پسرش فرمودند:
اى پسرم! كسى‌كه يقينش كم شده و نيّتش
درطلب روزى ضعيف گشته[ بايد بداند كه ]
خداوند تبارك وتعالى به اراده خود، او را در
سه حــالت آفريده و به او روزى داده است،
كه در هيچ يك از آن حالت ها كارى از دست
او بر نمى آمد. [ بنابر اين، او بايد بداند كه ]
خداوند تبارك و تعالى او را در حالت چهارم
نيز روزى مى دهد …
حالت اول، اينست كه او دررحم مادرش
بود وخداوند عزوجل او را درجايى استوار،
روزى رسانـد، بـه طورى كه گرمــا و سرمــا
اذيّتش نكـرد …
سپس درحالت دوم او را از آنجا بيرون
آورد و روزى او را از راه شيرمادرش جارى
ساخت و بـا ايــن وسيله، او را كفايت كرد
و پـــرورش داد و بــى آن كـــه او تــــوان
و نيرويى داشته باشد، او را بزرگ كرد …
سپس درحالت سوم، او را از شيرگرفت
و روزىِ او را در كسب و كار پدر و مادرش
قـرار داد، و چنان در دل هاى آنان بـراى او
محّبت و رحمت نهاد كـه گـويى غير از آن،
چيز ديگرى نــدارنــد؛ بطورى كه دربسيارى
ازحالات، او را برخودشان مقدّم میداشتند
تـا ايـن كــه [ بــه حـالت چهـارم رسيد ]
وبزرگ و عاقل شد و براى خودش مشغول
كسـب و كــار گــرديـــد ….. در اينــحــال
عـــرصه بــر او تنگ شـد و به پـروردگارش
بدگمان گشت و همه حقوق خدا را درمالش
انكار كرد، و از ترس تنگىِ روزى و بدگمانى
به ايــن كـه خــداونــد تبارك و تعالى اكنون
و در آينده، روزى بـازمـاندگان او را بدهـد،
بـر خـــود و خــانـواده‌اش سخـت گـرفــت.
اى پسرم ! بدترين بنده، همين است ..
“حكمت نامه لقمان ح ۱۰۰۳۴۶”
