موضوع «غدیر: ضرورت و نیازِ گذشته، حال و آینده بشریت» یک بحث ژرف و ریشه‌دار در مباحث کلامی، تاریخی و فلسفی اسلام به ویژه در نگاه شیعه است. در اینجا تحلیلی چندبُعدی از این موضوع ارائه می‌شود:

غدیر تنها یک رویداد تاریخی نیست، بلکه جلوه‌ای از برنامه الهی برای هدایت بشر است. ماجرای غدیر خم در ۱۸ ذی‌الحجه سال دهم هجری، اعلان رسمی ولایت و امامت علی بن ابی‌طالب(ع) از سوی پیامبر اسلام(ص) است. اما این اعلان نه تنها مربوط به یک دوره تاریخی بلکه پاسخی جاودانه به نیاز بشر برای هدایت الهی است.

۱. ضرورت غدیر در گذشته (پس از رحلت پیامبر)
تکمیل دین و نعمت: آیه‌ی «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ…» که پس از واقعه غدیر نازل شد، نشان می‌دهد که نصب امام، شرط کمال دین است.
جلوگیری از انحراف: پس از رحلت پیامبر، جامعه اسلامی در معرض تفرقه و انحراف قرار گرفت. غدیر تلاشی بود برای جلوگیری از این گسست.
پاسخ به نیاز تاریخی بشر به رهبر معصوم: در نبود پیامبر، نیاز به رهبر الهی و دانا همچنان باقی است، و غدیر پاسخی بود به این نیاز.

۲. نیاز امروز بشریت به غدیر
بحران رهبری در جهان معاصر: در دنیایی که با بحران اخلاق، عدالت و معنا مواجه است، الگوی امامت مبتنی بر وحی می‌تواند راهگشا باشد.
پاسخ به تشنگی معنوی و معرفتی: غدیر ما را به ولایت علوی رهنمون می‌شود، که نماد علم، عدالت، شجاعت و بندگی خالص خداست.
ایجاد وحدت حقیقی: برخلاف برداشت‌های سطحی، غدیر می‌تواند عامل وحدت باشد اگر به عنوان محور هدایت الهی نگریسته شود نه صرفاً ابزار اختلاف.

۳. آینده بشر و جایگاه غدیر
تحقق وعده‌های الهی در حکومت عدل جهانی: بر اساس آموزه‌های شیعی، امام مهدی(عج) که فرزند غدیر است، جهان را به عدل و توحید خواهد رساند.
پیوند غدیر با آینده تاریخ: غدیر نقشه راهی برای تحقق مدینه فاضله قرآنی است. در جهان پرآشوب آینده، تنها حکومت مبتنی بر ولایت الهی می‌تواند آرامش و عدالت برقرار کند.


غدیر، نه صرفاً یک رویداد بلکه یک «اصل» است؛ اصلی برای هدایت، برای پیوستگی نبوت به امامت، و برای تضمین سلامت مسیر بشریت. بدون غدیر، رسالت ناتمام می‌ماند. گذشته، حال و آینده بشر همواره محتاج آن نوری است که در غدیر افروخته شد.