علی ای بنای خلقت توچه نعمتی خدا را

که نموده ای بر عالم برکات مصطفی را

توهمان کسی،که جبریل زتوبرگرفته علمش
برسانَد امر سبحان به جمیعِ انبیا را

ولـــی الْلَّهِ هر عالــم تو تبلورِ وجودی
بنشانده ی به هر جا ادوات کبریا را

زتونورِخودستانده مَهُ شمسُ انجم اینسان
بکشانده چتری از دم سرِ کلّ ماسوا را

تو یداللهی به خلقت به خدایِ کعبه سوگند
بنواز با نگاهی همه مستمند یارا

بود این ز دَرک بیرون همگان خبر ندارند
شَرَف از هدف بخیزد به زمین بِنِه خطا را

به جز از علی که دارد پسری ابوالعجائب
بدهدبِدشتِ پرخون همه هستِ رهنما را

علی عالیِ معلاست به خصایصی مزین
توفقط قدم به ره نِه به کف آر نُه سما را

مخور ای مریدِ حیدر لبنی ز د دست هرکس
قدحی دهد زکوثرچه خوش است هر گدا را

به در علی گدایی به شهنشهی بیارزد
به نوا رساند حتما ز کرم چو بی نوا را

منم و دو دستِ خالی درِ بازِ بازِ حیدر
سرخودنموده ام خم صله میدهد دوا را

به خودم عتاب کردم که بگز زبان تو فیضی
نتوان نوشت وصفِ شهِ ملک لا فتی را
ــــــــــ
التماس دعای فرج
ــــــــــ