صلح مطلوب، صلح تحمیلی

برخی از دوستان انقلابی معتقدند که جمهوری اسلامی اکنون در آستانه صفین قرار گرفته و غرب می خواهد صلحی ناپایدار و بی فرجام را بر ما تحمیل کند.

صلح مطلوب چیست؟ حقیقت آن است که در هر نبردی صلح مطلوب، مخصوص خود آن موقعیت است که با صلح مطلوب سایر جنگ ها متفاوت است. در نبرد تحمیلی اخیر رژیم صهیونی چه آسیب هایی بر ما وارد کرده است؟
چند دانشمند رده نخست هسته ای را به شهادت رسانده، چند فرمانده راهبردی ما را به شهادت رسانده و صدها نفر از غیر نظامیان را کشته و مصدوم کرده. به مرز، آسمان، مراکز دفاعی، مراکز غیرنظامی و مناطق مسکونی ما حمله کرده است. بماند که پیشتر نیز مهمان ما را به شهادت رسانده و تعرضات غیرقابل گذشتی داشته است.
حال اگر در مرحله ای از این جنگ ما انتقام خون های عزیزانمان را با حذف سران قاتل صهیونیستی اخذ کرده باشیم، توانایی های نظامی آن را در حدی نابود کرده باشیم که نتواند به ما ضربه مشابهی بزند و از او غرامت آسیب ها را به طور نقد دریافت کرده باشیم می تواند صلح مطلوبی تلقی شود.
اما صلح تحمیلی، یعنی اینکه بدون اخذ انتقام شهدا، بدون ضربه بازدارنده و پشیمان کننده از تهاجمات آینده و بدون اخذ غرامت خسارت های ما، دولت های غربی فشار بیاورند برای آتش بس.
بدیهی است که امروز ما دست برتر را در حوزه نظامی داریم. به گونه ای که حتی آمریکایی ها باوجود هم‌پیمانی راهبردی با رژیم صهیونی، کاملاً مردد هستند که وارد معرکه شوند یا خیر. از سویی دیگر ایرانیان اراده کرده اند ضربات مهلکی به زیرساخت های رژیم صهیونی وارد نمایند و تا اخذ انتقام شهدا گریبان او را رها نکنند.
از بعد دیگر امروزه همبستگی ملی در میان مردم و کارگزاران در بالاترین تراز خود قرار دارد. پختگی و عقلانیتی مثال زدنی در میان بخش سیاسی و نظامی کشور موج می زند. در این شرایط چه کسی می تواند صلح بدون نتیجه را به ما تحمیل کند؟

بیژنی