🌱 سکوت در برابر کودک‌آزاری؛ شریک شدن در درد کودک

کودکان، خالص‌ترین و بی‌دفاع‌ترین مخلوقات خدا هستند. آن‌ها با قلبی پاک، چشمانی پر از امید و ذهنی آماده برای عشق به دنیا می‌آیند. اما گاهی، همین دنیایی که باید پناهشان باشد، به میدان خشونت تبدیل می‌شود. کودکانی که به جای نوازش، فریاد می‌شنوند؛ به جای آغوش، تهدید را تجربه می‌کنند؛ به جای لبخند، ترس را در چشمان خود می‌کارند.

خشونت علیه کودکان فقط در «کتک زدن» خلاصه نمی‌شود.
تحقیر، تمسخر، بی‌توجهی، مقایسه، تهدید، و حتی سکوت‌های طولانی و سرد نیز نوعی خشونت‌اند. خشونت یعنی هر رفتار یا گفتاری که احساس امنیت، ارزشمندی یا اعتماد کودک را از او می‌گیرد.
وقتی مادری برای وادار کردن فرزندش به نظم می‌گوید: «ببین دختر همسایه چقدر مؤدبه، تو چرا نیستی؟»، شاید خودش متوجه نباشد که بذر خودکم‌بینی را در دل کودک کاشته است.
وقتی پدری به بهانه‌ی «تربیت» فریاد می‌زند یا تهدید می‌کند، در واقع عشق را با ترس اشتباه گرفته است.

اما در کنار این رفتارها، خطری بزرگ‌تر در کمین است: سکوت اطرافیان.
سکوتی که به‌ظاهر بی‌طرف است، اما در حقیقت به آزار ادامه می‌دهد.
وقتی همسایه‌ای صدای گریه‌ی کودکی را می‌شنود اما می‌گوید: «به من ربطی ندارد»، این یعنی زخم را عمیق‌تر کرده است.
وقتی معلمی رفتار غیرعادی شاگردی را می‌بیند اما ترجیح می‌دهد چشم ببندد تا «مشکل‌ساز» نشود، یعنی خشونت را تأیید کرده است.

🔴 کودک‌آزاری؛ زخمی که جامعه را بیمار می‌کند

کودک‌آزاری فقط مسئله‌ی یک خانواده نیست، یک فاجعه‌ی اجتماعی است.
هر کودک آسیب‌دیده، فردی است که در آینده با زخم‌های درونی رشد می‌کند.
این زخم‌ها ممکن است در قالب پرخاشگری، دروغ‌گویی، اضطراب، بی‌اعتمادی یا حتی افسردگی بروز کنند.
کودکی که یاد می‌گیرد از ترس، سکوت کند، در بزرگسالی نیز در برابر بی‌عدالتی‌ها سکوت خواهد کرد.
در واقع، کودک‌آزاری فقط جسم یا روح یک کودک را نمی‌شکند؛ بلکه پایه‌های سلامت اجتماعی را متزلزل می‌کند.

تصور کنید جامعه‌ای را که در آن، کودک از والدین می‌ترسد، نوجوان از معلم، و شهروند از قانون. چنین جامعه‌ای، جایی برای رشد عشق و اعتماد باقی نمی‌گذارد.
بنابراین، هر شکلی از خشونت علیه کودک، ضربه‌ای است بر آینده‌ی جامعه.

💔 سکوت؛ شکل پنهان خشونت

بسیاری از ما، بدون آن‌که بدانیم، در چرخه‌ی خشونت مشارکت می‌کنیم.
نه به‌خاطر آزار مستقیم، بلکه به‌خاطر سکوت.
سکوت در برابر رنج، به‌معنای پذیرش آن است.
وقتی شاهد آزار یک کودک هستیم و چشم می‌بندیم، در واقع به آزارگر اجازه می‌دهیم ادامه دهد.
کودک‌آزاری در تاریکی رشد می‌کند، و سکوت، همان تاریکی است.

در دنیایی که پر از دردهای پنهان است، شجاع‌ترین انسان‌ها کسانی‌اند که سکوت را می‌شکنند.
گاهی نجات جان یک کودک، فقط با یک تماس ساده امکان‌پذیر است؛
تماسی با شماره‌ی ۱۲۳ — اورژانس اجتماعی کشور.

☎️ تماس با ۱۲۳؛ مسئولیت انسانی، نه دخالت شخصی

اورژانس اجتماعی با شماره‌ی ۱۲۳، صدایی است برای کودکانی که نمی‌توانند فریاد بزنند.
تماس با این شماره، اقدامی کاملاً محرمانه، رایگان و قانونی است.
کارشناسان آموزش‌دیده با دقت وضعیت را بررسی می‌کنند و در صورت نیاز، اقدام فوری برای حمایت از کودک انجام می‌شود.
شاید تماس شما فقط چند ثانیه طول بکشد، اما می‌تواند سرنوشت یک انسان را تغییر دهد.

بسیاری از مردم از تماس با ۱۲۳ می‌ترسند، چون فکر می‌کنند «به من ربطی ندارد» یا «دخالت در زندگی دیگران است».
اما حقیقت این است که کودک‌آزاری، یک موضوع خصوصی نیست؛
همان‌طور که آتش‌سوزی در یک خانه فقط به همان خانه آسیب نمی‌زند، آزار کودک هم در نهایت جامعه را می‌سوزاند.
بنابراین، تماس با ۱۲۳، دخالت نیست؛ مسئولیت انسانی است.

🌿 حمایت از کودک، با یک جمله آغاز می‌شود

اگر روزی کودکی را دیدی که از آزار سخن گفت، به او گوش بده.
با دلسوزی بگو: «تو تقصیری نداری.»
این جمله شاید ساده به نظر برسد، اما برای کودکی که تمام دنیا را علیه خود می‌بیند، نجات‌بخش است.
به او بگو: «من کنارت هستم، تو تنها نیستی.»
او باید احساس کند کسی هست که باورش دارد، بی‌آن‌که سرزنشش کند.

در چنین لحظه‌هایی، مهربانی تو می‌تواند مرهمی باشد بر زخمی که شاید سال‌ها پنهان مانده.
از او بازجویی نکن، قضاوت نکن، و ترسی در دلش نیفکن.
فقط گوش بده و کمک کن او به امنیت برسد.
در ادامه، وظیفه‌ی قانونی و انسانی تو، تماس با ۱۲۳ است تا متخصصان آموزش‌دیده از او حمایت کنند.

🌸 کودک‌آزاری فقط ضربه‌ی فیزیکی نیست

بسیاری از مردم هنوز تصور می‌کنند خشونت یعنی کتک، سیلی یا آسیب بدنی.
اما حقیقت این است که آزار روانی و عاطفی، اثراتی بسیار عمیق‌تر دارد.
کودکی که مدام شنیده «تو بی‌عرضه‌ای»، «هیچ‌وقت مثل بقیه نمی‌شی»، یا «اگه این‌طور رفتار کنی، دیگه دوستت ندارم»،
در واقع تحت شکنجه‌ی عاطفی قرار دارد.
این جملات، ریشه‌ی اعتماد به نفس را می‌سوزانند و جای عشق، شرم و ترس می‌نشانند.

در دنیای امروز، خشونت فقط در چوب و کمربند خلاصه نمی‌شود؛
خشونت در لحن‌ها، در سکوت‌ها، و در نگاه‌های سرد هم حضور دارد.

🌞 شجاعت، یعنی شکستن سکوت

گزارش کودک‌آزاری، شجاعت می‌خواهد؛
شجاعت برای ایستادن در برابر قضاوت دیگران، برای دفاع از حق بی‌صداترین انسان‌ها.
ممکن است بگویند «فضولی نکن»،
ممکن است بترسی از واکنش دیگران،
اما در آن سوی ترس، نجات یک زندگی منتظر توست.

کودکان، آینده‌ی ما هستند.
اگر امروز از آن‌ها محافظت نکنیم، فردا جامعه‌ای پر از درد خواهیم داشت.
سکوت، یعنی تکرار خشونت در نسل بعدی.
اما حرف زدن، یعنی آغاز درمان.

🌾 در پایان

سکوت در برابر کودک‌آزاری، به معنای همراهی با خشونت است.
اگر شاهد رنج کودکی هستیم، بی‌تفاوتی ما زخم را عمیق‌تر می‌کند.
تماس با شماره‌ی ۱۲۳ فقط گزارش نیست، حمایت است.
کودک‌آزاری، مسئله‌ای شخصی نیست؛
بلکه موضوعی انسانی و اجتماعی است که نیاز به واکنشی همدلانه و شجاعانه دارد.

بیایید صدای کودکان خاموش باشیم.
با مهربانی، با آگاهی، و با شجاعت.
چون گاهی نجات دنیا، از نجات یک کودک آغاز می‌شود.

#نه_به_خشونت #شبکه_مجازی_روشنا