شبهه قمه‌زنی
قمه_زنی
?ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ، ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ، ﺯﺍﻧﻮﯼ ﻏﻢ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻥ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﯽﺗﺎﺑﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﺣﯿﺎﻧﺎً ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺯﺩﻥ . ﻋﺮﻑ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﻮﺍﻫﯽ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺘﯽ ﻋﺮﻑ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ . ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻨﺶ، ﭼﺎﻗﻮ ﺑﺮﻧﻤﯽﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻤﯽﺯﻧﺪ . ﻭ ﯾﺎ ﻗﻔﻞ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﻧﺶ ﻓﺮﻭ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﯽﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ﺁﺭﯼ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﯽﺗﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﺍﺷﺪ که همینم در صورت اضرار و اسیب دیدن از نظر عقلی و شرعی جایز نیست
?ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻓﻘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺯ ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺤﺒﺎﺏ ﻗﻤﻪﺯﻧﯽ ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ، ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺠﺎ، ﻗﻤﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻓﺮﻕ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ، ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﮐﺪﺍﻡ ﻋﺮﻑ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻗﻤﻪﺯﻧﯽ، ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻟﻮﻣﭙﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﺮﻑ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ، ﻗﻤﻪﺯﻧﯽ ﻋﯿﻦ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ، ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﯼ ﻟﻮﻣﭙﻨﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﭘﻮﭘﻮﻟﯿﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻭ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ
?سوال دﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﻘﯿﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﻤﻪﺯﻧﯽ ﺟﺎﯾﺰ ﯾﺎ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺍﺳﺖ، ﺍﯾﻦ ﮔﻮﯼ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ؛ ﺑﺴﺘﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﯿﺪ . ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﻦ ﻣﯽﺯﻧﯿﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻼﻑ ﺷﺮﻉ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﯿﺪ، ﻭﻟﯽ ﺧﻼﻑ ﺷﺄﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ . ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﺧﻼﻑ ﺷﺄﻥ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺧﻼﻑ ﺷﺄﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻧﯿﺴﺖ
?ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻓﺎﺿﻞ ﺩﺭﺑﻨﺪﯼ، ﮐﻪ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺮ ﻭﺳﯿﻠﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﺰ، ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻗﻤﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻤﻪﺯﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮﺩ . ﻭﯼ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺖ، ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻋﺰﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺳﺖ : « ﺇِﻥَّ ﺍﻟﺪُّﻧﯿﺎ ﻭَ ﻣﺎ ﺧُﻠِﻖَ ﻟِﺄَﺟْﻞِ ﺇِﻗﺎﻣَﺔِ ﻋَﺰﺍﺀِ ﺍﻟْﺤُﺴَﯿْﻦِ ﻓِﯿﻬﺎ » . ( ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﻩ، ﺹ .5 ﻧﯿﺰ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﺹ .11) ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻣﯽ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ، ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮ ﻣﺸﺮﻭﻋﯽ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﯾﺞ ﮐﺮﺩ . ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍﻫﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﻗﺎﺳﻢ، ﮐﻪ ﻣﻘﺒﺮﻩﺍﺵ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﺠﺮﯾﺶ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻣﺪﻓﻦ ﺳﺮ ﻗﺎﺳﻢ ﺑﻦ ﺣﺴﻦ، ﺷﻬﯿﺪ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ . ﻭﯼ، ﺑﻪ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩﺵ، ﺩﺳﺘﺎﻭﯾﺰﯼ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﮔﺮﻡﺗﺮ ﮐﻨﺪ
?ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ، ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ ﻗﺎﺟﺎﺭﯼ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮔﺮﺍﻧﺴﻨﮓ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ . ﻭﯼ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﻐﻞ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : « ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮ، ﻣﺪﻓﻦ ﺳﺮ ﻗﺎﺳﻢ ﺑﻦ ﺣﺴﻦ، ﺷﻬﯿﺪ ﻭﻗﻌﻪ ﻃﻒ ﺍﺳﺖ » . (ﺷﺮﺡ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ، ﺝ 1 ، ﺹ 27)
?یکی از دلایل نقلی قمه زنان ،سر کوبیدن حضرت زینب به محمل هست ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻨﺪﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﮐﻮﺑﺎﻧﺪﻥ ﺳﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﯾﻨﺐ ( ﺱ ) ، ﮐﺘﺎﺏ « ﺍﻟﻤﻨﺘﺨﺐ » ﻃﺮﯾﺤﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﻋﻼﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺁﻥﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺻﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻨﺒﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ( ﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﺮﺳﻼً ) ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻞ ﺭﺍ ﻗﻮﯼ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ( ﺭَﺃَﯾْﺖُ ﻓِﯽ ﺑَﻌْﺾِ ﺍﻟْﮑُﺘُﺐِ ﺍﻟْﻤُﻌْﺘَﺒَﺮَﺓِ ﺭُﻭِﯼَ ﻣُﺮْﺳَﻼً » ؛ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻷﻧﻮﺍﺭ، ﺝ 45 ، ﺹ .114)
ﺷﯿﺦ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻤﻰ ﮐﻼﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ : « ﻧﺴﺒﺖ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﯾﻨﺐ ( ﺱ ) ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻓﻪ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﮐﻪ ﻋﻘﯿﻠﻪ ﻫﺎﺷﻤﯿّﯿﻦ، ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﻌﻠّﻤﻪ ﻭ ﺭﺿﯿﻌﻪ ﺛﺪﻯ ﻧﺒﻮّﺕ، ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺍﺳﺖ، ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ (ﻗﻤﯽ، ﺷﯿﺦ ﻋﺒﺎﺱ، ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺍﻵﻣﺎﻝ ﻓﯽ ﺗﻮﺍﺭﯾﺦ ﺍﻟﻨﺒﯽ ﻭ ﺍﻵﻝ، ﺝ 2 ، ﺹ 938)
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻌﺘﺒﺮ، ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ( ﻉ ) ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩ : « ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺩﻫﻢ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ، ﻋﻤﻞ ﮐﻦ . ﺑﺮ [ ﻣﺮﮒ ] ﻣﻦ، ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﻣﺪﻩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺨﺮﺍﺵ » .
ﺁﯾﺎ ﮐﻮﺑﺎﻧﺪﻥ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﻞ، ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺍﺳﺖ؟(ﻃﺒﺮﯼ، ﺃﺑﻮ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺟﺮﯾﺮ، ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ( ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﺮﯼ ) ، ﺝ 5 ، ﺹ 421 ، ﺑﯿﺮﻭﺕ، ﺩﺍﺭ ﺍﻟﺘﺮﺍﺙ، ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ، 1387 ﻕ )
?ﻫﻤﺎﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﺰﺍﺭﺵﻫﺎ ﺁﻣﺪﻩ، ﻣﺤﻤﻠﻰ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﺘﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺳﯿﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻬﺎﺯ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﻤﻞ ﯾﮏ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺁﻥﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ(ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻷﻧﻮﺍﺭ، ﺝ 45 ، ﺹ 107 ؛ ﺳﯿﺪ ﺑﻦ ﻃﺎﻭﺱ، ﺍﻟﻠﻬﻮﻑ ﻓﯽ ﻗﺘﻠﯽ ﺍﻟﻄﻔﻮﻑ، ﺹ 142 ، ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﻧﺸﺮ ﺟﻬﺎﻥ، ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ، 1348 ﺵ )
?ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻗﻤﻪﺯﺩﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻱ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻗﻤﻪﺯﺩﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺿﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﻗﺘﻞ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺧﻮﺩﻛﺸﻲ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻓﻌﻠﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺻﺮﻳﺤﺎً ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻬﻲ ﻛﺮﺩﻩ، ﻧﻴﺴﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ ( ﻉ ) ﻟﻄﻤﻪ ﻧﻤﻲﺯﻧﻴﻢ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﻭ ﺟﺎﺋﺮ ﻭ ﻳﺰﻳﺪﻳﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺣﻤﻠﻪﻭﺭ ﺷﻮﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩﺯﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﻧﻲ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ؟
?لطف کنید عبارت muslim shia سرچ کنید ببینید یک شخص بر فرض مثال اروپایی وقتی میخواهد با افکار شیعه آشنا شود چه تصاویری بالا می آید آیا این وهن مذهب نیست ؟!
✅ @ehsan_nasrollahi?
