حاج احمد عابد معروف به مرشد چلويى پيرمردى بود كه در بازار تهران مغازه چلوكبابى داشت…
او به اندازه وسعِ خود به نيازمندان وجه نقد ميداد و به شاگردانِ مغازه‌هايى كه از طرف صاحبكار خود ميامدند تا براى آنان غذا بخرند به طور رايگان غذا ميداد…
به مرور اطرافيان، كراماتى از او ديدند و متوجه شدند او از اولياى خداست؛ كم‌كم اين خبر پيچيد و به يكى از علماى شهر رسيد؛ آن عالم تصميم می‌گيرد تا به چلوكبابى مرشد برود و او را از نزديک ببيند…
آن عالم وارد مغازه مرشد كه شلوغ هم بود شد، سر ميزى نشست و غذايى سفارش داد و مرشد را زير نظر گرفت…
او مرشد را ديد كه خود با ملاقه‌اى از روغن، ميان ميز مشتريها می‌رود و براى هر كس كه ميخواهد روغن اضافه بر روى برنجش می‌ریزد…
آن عالم با خود انديشيد كه مگر می‌شود شخصى اينقدر سرش شلوغ باشد و از اوليای خدا هم باشد! در اين فكر بود كه مرشد از كنار ميز او رد شد و در گوش او گفت:
«مهم نيست كه سرت شلوغ باشد،
مهم اين است كه دلت شلوغ نباشد…»

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

✅سیره آیت الله بهاءالدینی(ره)

?استاد جعفر ناصری:
?حيف است که خود را ترغيب نکنيم برای بهره وري بيشتر از سحر، از بين الطلوعين، از نظم در عبادت، از ارتباط با قرآن؛ خدا رحمت کند آيت الله بهاءالديني زياد سفارش می کردند: «سحر بيدار شويد، اگر دیدید حس عبادت نداريد، خيلي بر خودتان تحميل نکنيد، همان بيداري کافي است، مي توانيد بخوانيد، بخوانيد، مي توانيد گوش بدهيد، گوش بدهيد، مي توانيد فکر کنيد، فکر کنيد، بگذارید طراوت عبادي برايتان بماند، باطن خودتان را با فشار و فشار و فشار کور نکنيد.»
?گاهي شب ها نیز در سفر خدمتشان بوديم، نافله شان را نشسته مي خواندند و مي فرمودند چايي را بياريد، مي نشستند، ايشان مراقبه عجيبي در حرف زدن، حتي در فکر کردن داشتند، اينها ديگر حاصل يک عمر مراقبه بود.
?رفقا خيلي از مجالست با ايشان و گاهي يک نماز جماعت ايشان لذت مي بردند و روحيه شان تأمين بود، گاهي صحبتي مي شد، گاهي هم نمي شد؛ ولي معلوم بود هجرت کرده است، از خود سفر کرده است و دعوتش به خويشتن نيست.

•✾? @twonoor ?✾•