سلام بر ملیکه ایران؛ شفیعه‌ی روز قیامت و بانوی کرامت”

“در دل ایران، نور حضرت معصومه می‌درخشد

سلام بر تو، ای بانوی پاک و معصومه، ای ملیکه ایران، که در دل تاریخ اسلام، چون ستاره‌ای درخشان به نور الهی تابیدی. ای که به حقیقت، تاج‌دار قلب‌های شیعیان و آسمان‌سوار فضائل انسانی هستی. در هر گوشه از این دیار، نام تو با یاد کرامت و عفاف، با ذکر ایمان و صبر همراه است. در دیاری که تو در آن قدم نهادی، سرزمین ایران از تو سرافراز است و مردم آن، در هر لحظه از زندگی‌شان، نام تو را بر زبان دارند.
ای حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)، دختر بزرگوار امام موسی کاظم (علیه‌السلام)، ای ملیکه ایران، که در دوران غریبیت و فراق، عظمت و مقام معنوی‌ات همچون کوهی استوار و بلند باقی ماند. در آن سرزمین بی‌پناهی که به زخم‌های زمانه آغشته بود، تو همچنان دست‌هایت را به سوی پروردگار بلند کردی و در کنار برادران و خاندان معصومت، درس ایمان، ایثار و فداکاری را به جهان آموختی.
آیا می‌توان به عظمت و مقام تو در این سرزمین بزرگ اشاره کرد؟ در هر گوشه‌ی ایران، نام تو چون ستاره‌ای پرنور می‌درخشد و دل‌ها از یاد تو شاداب می‌شوند. تو، ای ملیکه ایران، در دل مردم این مرز و بوم جایی ویژه و جاودانه داری؛ زیرا که یاد و محبت تو در دل‌های مؤمنان، نه تنها به عنوان یک شخصیت بزرگ دینی، بلکه به عنوان نماد اقتدار و رافت خانوادگی، همیشه زنده است.
حضرت معصومه، با دل‌هایی که در این روزها پر از آشوب و تردید است، در کنار ضریح‌ات ایستاده‌ام. وقتی به چشمان نگران خود نگاه می‌کنم، از درگاه تو خواستارم که دستم را بگیری و در این مسیر پر از غبار، به سوی حقیقت و ایمان راهنمایی کنی. تو که از عفاف و طهارت نمونه‌ای بی‌نظیر بودی، به من هم توفیق ده که در مسیر زندگی، به مسیر نیکوی تو پایبند باشم.
ای ملیکه ایران، ای شفیعه‌ی روز قیامت، دست مرا در این روزهای سخت، به سوی پروردگار برسان. در این جهان پر از شک و شبهه، نام تو همچون فانوسی است که دل‌های ما را از تاریکی‌های جهل و تردید بیرون می‌آورد. دعا می‌کنم که در دنیای امروز، که همگان به دنبال حقیقت و آرامش هستند، شفاعت تو بر ما پوشانده شود و دل‌های ما به نور ایمان روشن گردد.
حضرت معصومه، همچنان که در زندگی‌ات از هیچ رنجی فروگذار نکردی و همواره به خدا توکل کردی، به ما نیز قوت بده که در برابر مشکلات و سختی‌ها، استوار و پایدار باشیم. در کنار ضریح‌ات می‌ایستم و می‌گویم: “ای ملیکه ایران، ای بانوی بزرگ، در روزهای بی‌کسی و گرفتاری، یاد تو همچنان دل‌ام را آرام می‌کند.”