روزه شعبان
 
 
منبع : ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ج 2، ص 59
امام صادق (علیه السلام)
مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ نَظَرَ اَللَّهُ إِلَيْهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا وَ دَامَ نَظَرُهُ إِلَيْهِ فِي اَلْجَنَّةِ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ زَارَ اَللَّهَ فِي عَرْشِهِ مِنْ جَنَّتِهِ كُلَّ يَوْمٍ.
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه نخستين روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بي گمان بهشت بر او واجب آيد؛هر كه دو روز را روزه بدارد، خداوند در سراي دنيا در هر روز و شبي به او بنگرد و نگريستن خويش را در بهشت نيز از او بر نگيرد؛و هر كه سه روز روزه بدارد، خداوند را در بهشت او هر روزه بر روي عرش زيارت كند.