روزه 

روزه از مهم ترین برنامه های خودسازی در ادیان آسمانی است و بر امت های پیشین نیز واجب بوده است. از دستاوردهای آن، پیدایش حالت معنوی و صفای باطن، چشیدن طعم گرسنگی و تشنگی، بیداری حسّ همدردی با محرومان، تقویت اراده و خویشتن داری در برابر خواسته های نفس و یادآوری عطش و گرسنگی قیامت است. نقش روزه در سلامتی و تنظیم سوخت و ساز دستگاه های بدن نیز ثابت شده است. حدیث نبوی: «صوموا تصِحّوا» به همین تاثیر اشاره دارد و علاوه بر این موارد، خداوند اجر عظیمی به روزه داران خواهد داد.

فایده های روزه 
از طرف دیگر، تأثیر روزه بر کاهش فشار غریزه جنسی، همچنین ورزیدگی و تمرین برای تحمل شرایط دشوار و محدودیت های غذایی و تربیت انسان های با اراده، خود ساخته، مقاوم و قانع، از برکات دیگر این عبادت به شمار می رود که در ماه مبارک رمضان انجام می گیرد.
اولیای الهی، افزون بر روزه واجب در ماه رمضان، روزه های مستحب بسیاری می گرفتند و آن را موجب تقرّب به پروردگار می دانستند.

مسأله ۷۸۸) روزه

مسأله ۷۸۸) روزه در شرع مقدس اسلام آن است که انسان از طلوع فجر صادق۱ تا مغرب با قصد اطاعت فرمان خداوند از مبطلات روزه که به تفصیل بیان خواهد شد، خودداری کند.

فجر صادق
۱. فجر صادق در مقابل فجر کاذب است. فجر کاذب نوری است که مدتی قبل از طلوع فجر صادق در آسمان پدید می‌ آید و به جای پهن شدن بر روی افق، به صورت عمودی به سمت بالا انعکاس می‌ یابد. فجر صادق زمانی است که نور سفید متصل به سطح افق با روشنایی کم طلوع کرده و در افق پراکنده می ­شود و باگذشت زمان، شدت نور آن بیشتر می­ شود. مشاهدة فجر صادق به دلیل ضعیف بودن آن، نیازمند داشتن افق شرقی کاملاً باز و تاریک است و در داخل شهرها رؤیت آن بسیار مشکل می­ باشد. لذا با توجه به اینکه تشخیص دقیق طلوع فجر سخت است، جهت رعایت احتیاط، برای روزه، هم­زمان با شروع اذان صبح، باید امساک نمود و برای نماز صبح حدود ده دقیقه بعد از شروع اذان، آن را به ­جا آورد.