دلنوشته‌ای در سوگ میوه دل امام رضا علیه‌السلام | امام جواد، ای عزیز کرده آسمان

ای امام جواد!
ای میوه دل امام رضا، ای جوان‌ترین خورشید امامت، در سوگ تو، آسمان و زمین بی‌قرارند. ای مولاجان! داغ تو هنوز تازه است بر دل‌هایی که تو را شناختند، دوست داشتند، و در غربت تو سوختند.

دل‌نوشته‌ای که این روزها از دل شیعه می‌جوشد، بوی داغ و اشک دارد. چون تو، نه‌تنها امامی مظلوم بودی، بلکه غربتت، غم بزرگی بر جان شیعیان نشاند. شهادتت، نه‌فقط پایان یک زندگی، که آغاز سوختنی بی‌پایان برای دل‌های عاشق است.

🌿 ای فرزند آفتاب، ای عصاره پاکی!
امام جواد جان، تو نه‌فقط فرزند امام رضا بودی، بلکه ادامه راه او بودی؛ همان خورشیدی که در طوس غریبانه درخشید، و تو، پرتوی از همان خورشید بودی که از کودکی، نوری خاص در چشمانت موج می‌زد.

تو را جواد گفتند، چون کرامتت بی‌حد بود. حتی دشمنانت به بزرگی و وقار تو اعتراف داشتند. در کودکی، آن‌چنان دریای علم در وجودت موج می‌زد که عالمان بغداد در برابر دانشت، سر تعظیم فرود می‌آوردند. تو حجت خدا بر زمین بودی؛ حتی اگر کودک بنمایی، اما عقل‌ها را در حیرت فرو می‌بردی.

🕊️ ای غریب جوان، ای مظلوم دل‌شکسته!
مولا جان! هنوز باورش سخت است که تو را در سن ۲۵ سالگی، با زهر جفا، از ما گرفتند. هنوز اشک‌ها بی‌اجازه جاری می‌شوند وقتی نام همسر خائن و خلیفه ستمگر به ذهنمان می‌رسد. کجای تاریخ چنین ظلمی را دیده؟ جوانی از سلاله رسول‌الله، بی‌یار و یاور، در میان خاندانی بی‌رحم، با زهری کشنده، پرپر شود!

ای مظلوم! آن‌گاه که در حجره‌ای تاریک، بی‌دفاع، پیکر نحیفت زیر بار زهر می‌سوخت، آیا پدرت امام رضا حاضر بود؟ آیا مادرت خیزران در فراق تو می‌نالید؟ نه! تو، غربت را با جان چشیدی.

✨ ای مولا! امروز دل‌ها بی‌قرار توست
امروز، در سالروز شهادتت، دل شیعه، سوزی غریب دارد. اشک‌ها بی‌صدا می‌ریزند و لب‌ها در نجوا، تو را صدا می‌زنند:
ای امام جواد! بیا و دست دلمان را بگیر! در این زمانه بی‌امام، بی‌قرار و بی‌جهت، تو پناه دل‌های شکسته باش.

امام جواد جان! جوانان امروز به الگوی روشنی چون تو محتاج‌اند. تو جوان بودی، اما کامل؛ در عقل، در علم، در کرامت. در دنیایی که دل‌ها اسیر زرق و برق شده‌اند، نام تو نوری است که می‌تواند نسل گم‌گشته را به جاده نور بازگرداند.

🌙 ای میوه دل امام رضا؛ ای برکت نسل امامت!
نامت که می‌آید، دلمان یاد پدرت می‌افتد. مگر می‌شود از تو گفت و از امام رضا نگفت؟ امام رئوف، آن پدر عاشقی که وقتی نام تو می‌آمد، چهره‌اش شکوفا می‌شد.
تو را «جواد» نام نهاد، چون دید که کرامت، با تو معنا می‌یابد.

امام رضا برای تو آن‌قدر دعا کرد که دشمنان فهمیدند: آینده‌ای بزرگ در راه است. آنان که نتوانستند نور پدر را خاموش کنند، به جان تو افتادند. اما غافل از آن‌که نور خدا خاموش شدنی نیست.

🕯️ درد دل با امام جواد علیه‌السلام
یا ابن‌الرضا!
گاهی دلمان تنگ می‌شود برای گفت‌وگو با کسی که ما را می‌فهمد. کسی که جوانی را درک کرده، غربت را چشیده، و در ظلمت دنیا، نور معرفت داشته است.
می‌دانیم تو صدای ما را می‌شنوی، حتی اگر زبانمان از گفتن بازمانده باشد.

مولا جان!
این روزها سخت است. گناه، بی‌پناهی، ترس از آینده، بی‌اعتمادی… همه چیز در هم آمیخته. بیا و در دل‌های جوانان‌مان نوری بیفکن. راهت را به ما نشان بده.
ما تو را امام می‌دانیم، ما تو را پناه می‌دانیم.

در شلوغی این جهانِ سرد، صدای گام‌های تو را می‌خواهیم، حتی اگر در خیال، حتی اگر در اشک.

⚫ در سوگ امام جواد علیه‌السلام
شهادتت، نه پایان یک زندگی، که آغاز بیداری یک نسل است. نسلی که بداند امام جواد علیه‌السلام، جوان‌ترین امام ما، با علم، صبر، غربت و مظلومیت، راهی برای رهایی گشود.

ای امام جواد!
در سوگ تو، آسمان می‌گرید، زمین سیاه‌پوش است و دل‌های عاشقان در ماتم. تو نه‌فقط یک امام، که تکیه‌گاهی هستی برای روح‌های خسته از این دنیا.

ما دل‌داده‌ایم، ما منتظریم، ما عاشقیم… یا جوادالائمه ادرکنا!