در حادثه کربلا با سه‌ نمونه بارز روبرو هستیم.

♦️اول حسین (ع) که حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور وغیرانسانی بشود، تاآخر می‌‌ایستد،خودش و فرزندانش کشته می‌شوند. هزینه انتخابش را می‌‌دهد و به چیزی که نمی‌خواهد تن‌ نمی‌‌دهد. از آب می‌گذرد،از آبرو نه‌ وتمام دنیایش رامیدهد تا تمام آخرت رابدست آورد.

♦️دوم یزید که همه را تسلیم می‌خواهد، مخالف را تحمل نمی‌‌کند. سرِ حرفش می‌‌ایستد، نوه‌ پیغمبر را سر می‌‌ٔبرد، بی‌ آبرویی را به جان میخرد  تا به چیزی از دنیا که می‌‌خواهد برسد و ظاهرا به قسمتی از آن هم میرسد.

♦️و سوم عمرِ سعد که تا روزآخردر تردید است. هم خدا را می‌خواهد هم خرما، هم دنیا را می‌خواهد هم اخرت، هم می‌خواهد حسین را راضی‌ کند هم یزید را، هم اماراتِ کوفه را می‌خواهد، هم احترامِ مردم را. نه‌ حاضر است از قدرت بگذرد، نه‌ از خوشنامی. هم آب می‌خواهد هم آبرو. دستِ آخر اما عمر سعد تنها کسی‌ است که به هیچکدام از چیزهایی که می‌خواهد نمی‌‌رسد، نه سهمی از دنیا می‌‌برد نه‌ از آخرت.

♦️در وجود هرکدام از ما یک عمر سعد وجود دارد که باید مهارش کنیم والا خسر الدنیا والاخره خواهیم بود