جوان هاشمی

 
 
 
 
منبع : رضاییان، زهرا؛ نامه جامعه » شهریور 1384 - شماره 12
تو را آفرید تا جمال نبوی را در چهره ات مجسم کند.

تو را آفـرید تـا سـیرت علوی داشته باشی.

تو را آفرید تا صلابت فاطمی ات پشت دشمن را بلرزاند.

تو را آفرید تا کرامـت حسنی در وجودت متبلور شود و حسین (علیه السلام) به تو افتخار کند.

تو را آفـرید تا زینب(علیها السـلام) بـه قامت رعنایت «وان یکاد» بخواند و سکینه به عطر حضورت آرامش یابد، و رقیه از تبسم نگاهت به شوق آید…

….

حضرت علی اکبر(علیه السلام) در یازدهم شعبان سال 33 ﻫ. ق در شهر مدینه چشم به دنیا گشود. پدر بزرگوارش، سرور آزادگان جـهان حضرت ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) و مادر گرامی اش لیلی دختر أبی مرﺓ ابن مسعود ثقفی بودند.[1]

علی اکبر(علیه السلام) در مکتب انسان ساز امام حسین(علیه السلام) پرورش یافت، و در راه اطاعت از امام زمان خـویش و حـمایت از اهداف و آرمان های اسلام تا آخرین قطره خون خود تلاش نمود. او پرورش یافته محیطی ویژه بود. از یک سو امام حسین(علیه السلام) عنایت ویژه ای به فرزند ارشد خود داشت و از سوی دیگر امام حسن(عـلیه السـلام) توجهات خاصی نسبت به برادرزاده گرامی اش داشت. محیط پرورشی علی اکبر به ایمان و تقوا مزین بود و نور معنویت و یکتاپرستی از آن ساطع و چشمه اخلاص و پاکی و راستی، در آن می جوشید.

جمال زیبای نبوی و ویژگی ها و خصوصیات مـحمدی(صـلی الله علیه و آله) در وجود علی اکبر(علیه السلام) هویدا بود. هر گاه امام حسین(علیه السلام) و اهل بیت: مشتاق دیدار پیامبر(صلی الله علیه و آله) می شدند، به سیمای دل ربا و قامت رعنای عـلی اکبر(عـلیه السـلام ) می نگریستند. [2] این جوان هاشمی همچون پیامـبر(صـلی الله عـلیه و آله) راه می رفت و در وقار و متانت و گشاده رویی به کمال رسیده بود. شرافت، زهد و وارستگی را از خاندان عصمت و امامت به ارث برده بود. احترامی که برای پدر قایل بـود از روابـط پدر و فـرزندی فراتر می رفت. در تمام مراحل زندگی مطیع امر امـام بـود و اجازه او را در رفتار و اعمال خویش شرط اساسی موفقیت می دانست. حقیقت را بر هر چیز مقدم می داشت و آثار جلالت و فضیلت از اوان جوانی در سـیمای مـبارکش مـی درخشید. فصاحت و بلاغت او نیز زبان زد خاص و عام بود. رجزها، اشعار و سـخنانی که از وی نقل شده است، این ویژگی ها را تأیید می کند.[3]

به جرأت می توان ادعا کرد که یکی از چهره های پر فروغ در منظومه نورانی عاشورا، حضرت علی اکبر(عـلیه السـلام) اسـت. او که در بیت امامت پرورش یافته بود، در راه حمایت از ولایت و احیای ارزش های الهی و زنده نمودن سـنت مـحمدی(صلی الله علیه و آله) به یاری پدر بزرگوار خود شتافت. علی اکبر(علیه السلام ) فرزند شجاعت بود و در دامن خانواده ای پرورش یافته بـود که فـرار از دشـمن در مرامشان نبود. شرافت و فضیلت وجودی عـلی اکبر(عـلیه السـلام) تا بدان جاست که حتی دشمن نیز زبان به اعتراف می گشاید و خضوع و خشوع خویش را در بـرابر او ابـراز می دارد. هم چنان که معاویه در پاسخ سؤالی که خود از یارانش پرسیده بود که چه کسی سزاوار خـلافت است؟ مـی گوید: «سـزاوارترین مردم به امر خلافت علی ابن حسین ابن علی: است.»[4]

ارتباط نزدیک با مردم و معاشرت نـیکو بـا آن ها از ویژگی های اخلاقی حضرت علی اکبر(علیه السلام) بود، که از اجداد گرامی اش به ارث بـرده بـود. مـحتاج و مستمند را کمک و یاری می کرد، همان گونه که در مدینه، سرایی برای پذیرایی فقیران و نیازمندان احداث نموده بود، و همه از خـوان کرمـش بهره می بردند. [5]

امام حسین(علیه السلام)، علی اکبر(علیه السلام) را بسیار دوست مـی داشت، چـرا که سـیمای جد بزرگوارش رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) را در وجود او می دید. نقل است که در کودکی علی اکبر(علیه السلام) درخواست انـگور کرد ـ در حـالی که فـصل این میوه نبود ـ امام(علیه السلام) با استمداد از قدرت پروردگار خوشه ای انگور بـه عـلی اکبر (علیه السلام ) داد و درخواستش را اجابت فرمود.[6]

حضرت علی اکبر(علیه السلام ) در مکتبی پرورش یافته بود که تن به ذلت نباید داد، بـلکه بـه «لله العزّﺓ ولرسوله و للمؤمنین»[7] یقینی کامل داشت. نیز از جده اش حضرت زهرا (عـلیها السـلام) آموخته بود که باید برای تحقق آرمـان های اسـلام و بـرقراری عدالت علوی از جان خویش بگذرد، و بر هـمین اسـاس در کربلا نامش به عنوان اولین شهید خاندان بنی هاشم رقم خورد.

در فضیلت علی اکبر (عـلیه السـلام) سخن بسیار است و قلم ها از بـیان حـقیقت وجودی اش قـاصراند. گـوهر وجـود علی اکبر(علیه السلام) را امامان معصوم: بـه خـوبی دریافته اند که در زیارت عاشورا ـ و به عنوان حدیث قدسی[8] ـ پس از سلام بر امام حسین(عـلیه السـلام) بی وقفه به ایشان سلام می دهند، و این سـلام به معنای همراهی دائم و هـمیشگی عـلی اکبر(علیه السلام) با امام حـسین(عـلیه السلام) نیز هست. امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در زیارت ناحیه مقدسه پس از حمد و ستایش پروردگـارعالم و درود و سـلام فراوان به جدّ مظلومش، خـطاب بـه عـلی اکبر(علیه السلام) مـی فرماید: «سـلام بر تو ای علی اکبـر، اول فـدایی از بهترین نسل دودمان ابراهیم خلیل(علیه السلام)» و شهادت می دهد که علی اکبر(علیه السلام) از هر کس اولی تـر بـه خدا و رسولش است و سپس از دشمنان آن حـضرت اعـلام بی زاری کرده و از خـدا مـی خواهد که هـمراه علی اکبر(علیه السلام) در نـعیم ابدی بوده و از دشمنانش دور باشد. [9]

آری، علی اکبر(علیه السلام) در جرگه قهرمانان راستینی است که به انسانیت و فضیلت نـیرو دادهـ اند. علی اکبر(علیه السلام) در راه حراست و نگهبانی از شـعله مـقدسی که از هـر سـو تـندبادهای حوادث بر آن مـی وزید، جـان خویش را تقدیم کرد و ظلم و خیانت و جنایت را رسوا ساخت تا از این پس نتوانند با تظاهر به عدالت و حقیقت، اندیشه ها را بـه جـمود و زشـتی و سکون بکشانند.

پیکارگرانی چون علی اکبر(علیه السـلام) و عـلمدارانی چـون عـباس(عـلیه السـلام) دیوارهای زمان را شکستند و سروش رهایی را به گوش انسان های شیفته ی حقیقت و تشنه ی فضیلت رساندند. اینک این علم بر دوش ماست و راه گشوده شده از زمان حماسه ی عاشورا منتظر ما، تا در هنگامه ی انـتظار فرج مولا و مقتدایمان حضرت حجةابن الحسن العسکری(عجل الله تعالی فرجه) هرگونه تیرگی و تباهی را نابود کنیم و عدالت ماندگار را اقامه نماییم و…

همان گاه که بشریت سرگردان به سکون و آرامش خود خواهد رسید.

پی نوشت

[1] عبدالرزاق موسوي المحترم، علي‌اكبر(علیه السلام)، ص 12.

[2] محمدباقر مـجلسي، بـحارالانوار، ج 45، ص 42.

[3] غـلامرضا‌ گلي‌ زواره‌اي، حضرت علي‌اكبر(علیه السلام) شبيه پيامبر(صلي الله عليه و آله)، شهيد‌ ولايت‌، ج 1، ص 80‌ .

[4] سـيدمحمد حـسيني، خورشيد جوانان، ص 60 .

[5] هاشمي نجفي، ثمرات الاعواد، ص 229‌.

[6] ‌‌همان‌، خورشيد جوانان، ص 105.

[7] منافقون  (63) : 8 .

[8] حديث قدسي به نقل از امام باقر(علیه‌ السلام‌)؛ كامل‌ الزيارات، ص 325 و مصباح المتهجد، ص 772 و 773 و مصباح كفعمي، ص 483 و مصباح الزائر، ص 147 و بلدالأمين، ص 269.

[9] همان‌، خورشيد جوانان، ص 65 .

https://hawzah.net/fa/LifeStyle/View/52243/%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85%DB%8C-