S.b:
امام صادق عليه‌السلام: يَا ابْنَ جُنْدَبٍ صِلْ مَنْ قَطَعَكَ وَ أَعْطِ مَنْ حَرَمَكَ وَ أَحْسِنْ إِلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَيْكَ وَ سَلِّمْ عَلَى مَنْ سَبَّكَ وَ أَنْصِفْ مَنْ خَاصَمَكَ وَ اعْفُ عَمَّنْ ظَلَمَكَ كَمَا أَنَّكَ تُحِبُّ أَنْ يُعْفَى عَنْكَ فَاعْتَبِرْ بِعَفْوِ اللَّهِ عَنْكَ أَ لَا تَرَى أَنَّ شَمْسَهُ أَشْرَقَتْ عَلَى الْأَبْرَارِ وَ الْفُجَّارِ وَ أَنَّ مَطَرَهُ يَنْزِلُ عَلَى الصَّالِحِينَ وَ الْخَاطِئِينَ (تحف العقول، ۳۰۵)

با کسي که از تو بريده است

معاشرت داشته باش،

و به کسي که تو را محروم کرده است

بخشش کن،

و به کسي که به تو بدي کرده است

?نيکي کن.

به آنکه دشنامت گويد

سلام کن

و با دشمنت عادلانه برخورد کن

و آنکه را به تو ظلم کرده است

? ببخش.

همانگونه که دوست داري خودت بخشیده شوی.

از عفو الهي نسبت به خودت عبرت گير.

آيا نمي بيني که خورشيدِ او،

بر نيک و بد مي‌تابد

و بارانِ او

بر نيکوکار و بدکار مي بارد.
?