?متن شبهه?
به چه علت به اهل بیت توسل کنیم؟ مستقیم از خدا حاجت و حاجات رو بخواهیم
? پاسخ به شبهه?
?قاعده آنست هر کسی مستقیم درِ خانه خدا برود و با او ارتباط برقرارکند.
ارتباط مستقیم با مبدا وخالق هستی، اصل است.

✅ توسل به اهلبیت علیهم السلام نیز برای همین است که این ارتباط به خوبی برقرار شود.
لازم است که راجع به حقیقت و معنی توسل مطالبی را عرض کنیم:
1️⃣ سخنی از مرحوم علامه امینی: توسـل بیش از این نیست که شخصی با واسطه قراردادن ذوات مقدسه به خدا نزدیک شود و آنان را وسیـله برآورده شدن حاجات خود قـراردهد؛ زیرا آنان نزد خدا آبرومندند، نه این که ذات مقدس آنان را به طور مستقـل در برآورده شدن حاجت هایـش دخیـل بداند! بلکه آنان را مجـاری فیض، حلقه‌های وصل و واسطه های بین مولی و بندگان می‌داند … با این عقیده که تنها مؤثر حقیقی در عالم وجود، خداوند سبحان است… (الغدیر ج 3، ص 403)
2️⃣ ضرورت توسّل: بدون شک آدمى براى تحصیل کمالات مادى و معنوى، به غیر خود؛ یعنى خارج از محدوده وجودى خویش، نیازمند است.
عالم هستى بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسّک به سبب ها و وسایل براى رسیدن به کمالات مادى و معنوى، لازمه این نظام است.
بر همین اساس قرآن کریم، انسان را در جهت کسب کمالات معنوى و قرب به درگاه الهى، امر به توسّل به اسباب تقرب کرده است: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ» «اى مؤمنان پرواى الهى داشته باشید و به سوى او وسیله تحصیل کنید»: مائده (5)، آیه 35. در روایات پیامبر اکرم و امامان معصوم علیهم السلام نیز بر لزوم توسّل به اولیاى الهى هنگام دعا، تأکید شده است؛ چنان که در روایت نبوى مستند نزد شیعه و اهل سنت آمده است: «کل دعاء محجوب حتّى یُصلّى على محمد و آل محمد»میزان الحکمه، ج 4، ص 1662، ح 10794؛ کنزالعمال، ح 2153؛ «هر دعایى محجوب است تا اینکه بر محمد و آل محمد درود فرستاده شود».

✅بنابراین همچنان که اصل دعا از اسباب و وسیله هاى فیض است و مى توان حاجت را به طور مستقیم از خداوند درخواست کرد؛ توسّل به اولیاى الهى در هنگام دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.
3️⃣ توسّل و شرک
به سه گونه میتوان به اولیاء الهی متوسل شد:
_ گاهى حاجت خود را از خدا مى خواهیم و هنگام دعا او را به حق اولیایش قسم مى دهیم که حاجت ما را برآورده سازد. این روش را پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تعلیم فرمود و خود نیز بدان عمل مى کرد. کنزالعمال، ج 12، ص 148، ح 34425؛ مسند احمد بن حنبل، ج 4، ص 138.

- در نوع دوم توسّل، خداوند را حاجت دهنده مى دانیم و از اولیاى الهى(هرکدام از 14 معصوم علیهم السلام ویا امام زاده‌هایی مانند حضرت ابوالفضل علیه السلام ) مى خواهیم بر آمدن حاجت ما را از درگاه الهى درخواست کنند.
- در نوع سوم توسّل به طور مستقیم حاجت خود را از اولیاى الهى طلب مى کنیم
نکته قابل توجه :
در توسل باید توجه داشته باشیم که اگر کسى اسباب و واسطه هاى فیض را، فاعل مستقل از اراده و قدرت خدا بداند و یا معتقد به مبدأ مؤثرى در عالم هستى باشد که خدا آن را سبب و واسطه فیض قرار نداده، دچار شرک گشته است.
بنابراین توسّل و حاجت خواستن از اولیاى الهى، تمسّک به رابطه هاى فیض الهى و اسبابى است که فاعل بودن آنان وابسته به قدرت و اراده خداوند است. در نتیجه این حاجت خواستن، شرک در ربوبیت نخواهد بود؛ همچنان که تمسّک به سایر اسباب (مثل پزشک و دارو)، شرک در ربوبیت نیست.
از سوى دیگر، چون کسى آنان را «خدا» و «اللَّه» نمى داند؛ بلکه تمام افتخار اولیاى الهى این است که بنده و مخلوق او هستند، و ما در نمازهایمان میگوییم
اشهد ان محمدا عبده و رسوله (شهادت میدهم که محمد بنده و پیامبر خداوند است)

شرک در الوهیت؛ شرک در ذات هم نیست.
منبع سایت پرسمان
————————–
کانال رد شبهات و شایعات ▪️▪️▪️

رسانه باشید و نشر دهید??

در کانال @radeshobahatt عضو شوید