از كسانى مباش كه به هنگام سلامت خودخواه و مغرور مى شود و به هنگام گرفتارى نااميد مى گردد.

اميرالمومنين (ع) ميفرمايد:

✨ يُعْجَبُ بِنَفْسِهِ إِذَا عُوفِيَ، وَيَقْنَطُ إِذَا ابْتُلِيَ✨

? (از كسانى مباش كه) به هنگام سلامت خودخواه و مغرور مى شود و به هنگام گرفتارى نااميد مى گردد

? اين تناقض در احوال نيز كه در زمان عافيت مغرور و در زمان ابتلا مأيوس مى شوند از عجايب است و اثر مستقيم همان ضعف ايمان و اراده و غلبه هواى نفسانى است. اين در حالى است كه حالت عافيت قابل اعتماد نيست و «از نسيمى دفتر ايام بر هم مى خورد» و با گذشتن يك روز و حتى يك ساعت ممكن است همه چيز عوض شود و نيز حالت ابتلا و گرفتارى ابدى نيست كه سبب يأس انسان گردد، زيرا گاه از دل گرفتارى ها گشايش برمى خيزد

✍? رذائل اخلاقى در كلام امير (ع)
https://t.me/joinchat/CgRRvkB2wU8z-ZUa0rKqiQ