شرح و توضیح فرازی از دعای عرفه امام حسین علیه‌السلام
در این روزهای پر برکت، که همزمان با میلاد با سعادت امام حسین علیه‌السلام و هفته دهه فجر است، فرصت مناسبی است تا به عمق معنای دعاهای اهل بیت علیهم‌السلام بپردازیم. یکی از دعاهای معروف امام حسین علیه‌السلام، دعای عرفه است که در روز عرفه خوانده می‌شود. این دعا نه تنها دعای مغفرت و نجات است، بلکه پر از مضامین عرفانی و روحانی است که در کنار بیان خواسته‌های مادی و معنوی، دل انسان را به سمت خداوند متعال می‌کشاند.

در این نوشتار، قصد داریم به شرح و تفسیر یک فراز مهم از این دعا بپردازیم: «اللّٰهُمَّ اکْشِفْ کُرْبَتِى، وَاسْتُرْ عَوْرَتِى، وَاغْفِرْ لِى خَطِیئَتِى، وَاخْسَأْ شَیْطانِى، وَفُکَّ رِهانِى، وَاجْعَلْ لِى یَا إِلٰهِى الدَّرَجَةَ الْعُلْیا فِى الْآخِرَةِ وَالْأُولىٰ».

1. “اللّٰهُمَّ اکْشِفْ کُرْبَتِى” – برطرف ساختن گرفتاری‌ها
در این قسمت از دعا، امام حسین علیه‌السلام از خداوند می‌خواهد که گرفتاری‌ها و مشکلات او را برطرف سازد. کلمه «کُربَت» به معنای گرفتاری و سختی است. این جمله از امام حسین علیه‌السلام نشان‌دهنده حالت بندگی و درخواست از خداوند است تا در برابر مشکلات و گرفتاری‌ها، انسان را یاری دهد. این عبارت در حقیقت درخواستی برای تسکین دل و کاهش مشکلات زندگی است. امام حسین علیه‌السلام، در مقام بندگی، از خداوند می‌خواهد تا در این دنیای پر از سختی، از لطف و رحمت خود برای رفع مشکلات او بهره‌برداری کند.

https://noorfeshan.kowsarblog.ir/