باخت رسانه ملی از ماهواره و واردات بازیگر در سینمای ایران!

پخش سریال‌های ساخت ترکیه با دوبله فارسی از چند شبکه ماهواره‌ای باعث شده تا بازیگران این کشور بار دیگر به چهره‌ای آشنا در ایران تبدیل شوند!

 
سرویس تلنگر: مجلات عامه‌پسند ایرانی در سال 56 به طور گسترده خبر حضور «امیل ساین»  خواننده بازیگر اهل ترکیه را در ایران پوشش دادند! خواننده‌ای که پیش از حضور در ایران و اجرای ترانه‌های فارسی، در رادیو استانبول به شهرت رسیده بود و در ترکیه چهره‌ای محبوب بود، ولی با حضور در ایران در چند فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرد. در آن سال‌ها امیل ساین تنها هنرمند ترک نبود که سر از ایران در آورد، چند هنرمند دیگر از جمله «جونیت آرکین» که در ایران به نام «فخرالدین» شناخته می‌شد به ایران آمدند و در سینمای فیلمفارسی مشغول شدند. آن روزها حضور بازیگران ترک در سینمای ایران یکی از راه‌های کشاندن مردم به سینماها بود.

تهیه‌کنندگان فیلمفارسی به خوبی می‌دانستند که آهنگ‌های خواننده‌های ترک در نوارفروشی‌های خیابان لاله‌زار تهران طرفداران زیادی دارد و از سویی دیگر سینما اصلی ترین تفریح مردم به شمار می‌رفت، پس چه بهانه‌ای بهتر از دیدن خواننده‌ای محبوب برای پرشدن سینما!

چهار دهه بعد از این اتفاق دوباره حضور بازیگر سریال‌های مشهور ساخت ترکیه در یک فیلم ایرانی خبرساز شده است! این بار نیز یک فیلمساز ایرانی سراغ همان روش فیلمفارسی‌سازها رفته است.

«نورگل یشیلچای» تا چند سال پیش نامی ناشناخته برای مردم ایران بود اما دوبله و پخش سریال‌هایی که این بازیگر در آن ایفای نقش داشته، از شبکه جم باعث شد تا این بازیگر هم مانند سایر بازیگران اهل ترکیه برای مردم ایران به چهره‌ای آشنا بدل شود. پیش از این نیز بعد از پخش سریال ترکیه‌ای «کوزی گونی» تهیه‌کنندگان ایرانی سراغ «کیوانچ تاتلی تو» بازیگر این سریال رفتند و تلاش کردند وی را برای بازی در فیلم به ایران بکشانند یا پخش سریال «عمر گل لاله» هم باعث شد تا آمدن و ایفای نقش «تولگاهان سایشمان» بازیگر این سریال در یک فیلم ایرانی خبرساز شود.

این اتفاقات ترفندی قدیمی برای خبرساز شدن و بر سر زبان افتادن نام یک فیلم سینمایی است که می‌تواند در زمان اکران نیز فضا را برای دیده شدن فیلم مهیا کند. حالا اگر به لیست بلند بازیگران زن در سینمای ایران نگاه کنیم به خوبی مشخص می‌شود که حضور «نورگل یشیلچای» برای ایفای نقش در فیلمی ایرانی به دلیل نبود چهره در میان بازیگران زن ایرانی نیست. در سال‌هایی که «امین ساین» در فیلمفارسی‌ها بازی می‌کرد، بسیاری از خانواده‌های ایرانی حتی به سینما هم نمی‌رفتند و بازیگران زن سینما، در میان مردم نام نیکی نداشتند، به همین دلیل می‌شد با ورود چهره‌های جدید از جمله خواننده‌ها، از تکرار چهره‌های بازیگران زن در فیلم‌های مختلف جلوگیری کرد اما در سال‌های اخیر یکی از گلایه‌های جدی بازیگران سینما این است که فرصت ایفای نقش به بسیاری از بازیگران نمی‌رسد!

محبوبیت کاذب بازیگران ترک که مدیون پخش سریال‌های دوبله شده آنها در ماهواره‌های فارسی زبان  است باعث می‌شود تمایل به حضور این چهره‌ها در سینمای ایران بیشتر شود. شبکه «جم» که زمانی برخی از اهالی سینما معتقد بودند می‌تواند با پخش ارزان قیمت تیزرهای سینمایی ایرانی، به بالابردن میزان فروش فیلم‌ها کمک کند، این بار با مطرح کردن نام بازیگران سینمای ترکیه، فرصت‌های حضور بازیگران ایرانی در سینمای کشور خودشان را تهدید می‌کند!

موجی که «جم» برای بازاریابی بازیگران اهل ترکیه به راه انداخته است تا این جای کار موفق‌تر از موج بالیوودی که فیلم سلام بمبئی به دنبال آن بود، عمل کرده است و چهره‌های ترک بیشتر از هندی‌ها در دایره توجه قرار گرفته‌اند.

در آن سوی ماجرا صدا و سیما نیز در سالیان اخیر با فراز و نشیب بسیاری همراه بوده و در واقع نتوانسته مخاطب خود را راضی کند و به اعتقاد کارشناسان محتوای تولیدات به نسبت گذشته ضعیف‌تر شده است. فیلمنامه‌های ضعیف و عدم جذابیت محتوای فیلم‌ها برای مخاطب باعث شده تا اقبال مردم نسبت به برنامه‌های رسانه ملی حداقل در بخش فیلم و سریال کمتر شود.

بخش دیگر ماجرا جاییست که خیلی از بازیگران پرسابقه تلویزیون یا تمایلی برای ادامه همکاری با صداوسیما را ندارند و یا کنار گذاشته شدند و در واقع شاهد ورود چهره‌های جدید و جوان در سالیان اخیر در تلویزیون بوده‌ایم. چهره‌هایی که آثار کمتری از آنها دیده شده و اغلب در تئاتر مشغول بوده‌اند و یا کارهای اول آنهاست.

در جمع‌بندی باید گفت باخت رسانه ملی از شبکه‌های ماهواره‌ای و اقبال مردم به تماشای سریال‌های ترک و … محبوبیت بازیگران این سریال‌ها را به حدی رسانده است که سینماگران ایرانی برای چند میلیون فروش بیشتر به واردات بازیگر ترک دست زده‌اند! قطعا صداوسیما باید در مورد محتواهای تولیدی خود بازنگری کند زیرا این وضعیت زیبنده رسانه ملی که قبلا شاهد آثار فاخری در آن بودیم و خروجی آن انتقال بازیگران به سینما بود، نیست.