توصیه های پدرانه
توصیه های پدرانه
مجله دیدار آشنا شهریور 1383، شماره 51
«شاخص های حکومت علوی از زبان پدر فرزانة انقلاب»
1ـ پایبندی کامل به دین خدا و اصرار به اقامه دین الهی
هر حکومتی که اساس کارش بر اقامة دین خدا نباشد، علوی نیست. در زمان صدر اسلام در موقع جنگ، شخصی پیش حضرت علی(ع) آمد و سؤالی راجع به توحید پرسید. اطرافیان گفتند: چه موقع سؤال است؟! حضرت فرمود: «نه، بگذارید جوابش را بدهیم. ما برای همین می جنگیم.» اگر در نظام اسلامی اقامة دین خدا حرف نباشد، مردم به دین خدا عمل بکنند، نکنند، اعتقاد داشته یا نداشته باشند و بگوییم به ما چه ربطی دارد؛ اگر این طور باشد، این حکومت علوی نیست.
2ـ عدالت اجتماعی
عدالت اجتماعی یعنی هیچ مصلحت شخصی و هیچ سیاست مربوط به شخص، خود را بر عدالت مقدم نکند. حضرت می فرماید:«من حاضر نیستم پیروزی را از راه ظلم به دست بیاورم». عدالت برای همه و عدالت در همة شئون، یعنی عدالت اقتصادی، عدالت سیاسی، عدالت اجتماعی و عدالت اخلاقی واجب و ضروری است.
3ـ تقوای الهی
تقوای الهی یعنی آن شدت مراقبتی که انسان در اعمال شخصی خود از راه حق هیچ تخطی نکند و کاملاً مراقب خود باشد. مثلاً در دست زدن به پول، آبروی انسان ها، گزینش ها، طردکردن ها، حرف زدن و تمام مسائل زندگی مراقبت بکند. آلوده بودن دل انسان به گناه، نمی گذارد انسان حقیقت را درک کند. چه برسد به این که دنبال حقیقت حرکت کند.
ما امروز، اگر جمهوری اسلامی هستیم، اگر ادعای حکومت علوی داریم، باید این ها را رعایت کنیم. شما مردم نیز این ها را باید از ما بخواهید. اقامة دین خدا را بخواهید. این که ما نگاه کنیم ببینیم شرق و غرب در مفاهیم حکومتی و سیاسی حرفشان چیست، آ ن ها چه می گویند، ما هم سعی کنیم خودمان را آن طور تطبیق دهیم؛ این همان خلافت عثمانی هاست. مثل خلافت بنی امیه و بنی عباس است. آن ها هم اسم شان خلیفة پیغمبر بود؛ اسمشان حکومت اسلامی بود! اما رسم و عملشان حکومت کسری و قیصر و پادشاهان بود. همان جور که آن ها عمل می کردند، این ها هم همان جور عمل می کردند. اگر ما نیز این طور باشیم و فقط اسم حکومت، اسلامی و علوی باشد و بعد سراغ سرمایه داری غرب برویم، این همان نفاق خواهد شد.
راه درست برای کسی که پیرو امیرالمؤمنین است، این است که شاخصه های حکومت علوی را در نظر داشته باشد؛ تا اندازه ای که می تواند و قدرت دارد. طبق آن چه که ساز و کارهای جهانی اقتضاء می کند، این ها را رعایت کند تا آن جهت گیری یک سر سوزن منحرف نشود؛ این می شود یک انسان والا، می شود یک حاکم علوی؛ یک چنین حکومتی قدرتمند می شود؛ جامعه ای که مردم آن راست بگویند و از مسئولان راست بشنوند، آن چه را که وعده می دهند و می گویند همان را عمل کنند. این حکومت علوی است.
