نورفشان

✍️گناه کردن یا نکردن به اختیار آدم هاست،این درست. اما پس محیط و خانواده و سایر شرایط چه؟ نقش آنها چیست؟ به مدرسه می گویی چرا در تربیت کم گذاشته ایی می گوید مربوط به خانواده است.

به خانواده ایراد می گیری میگوید تقصیر رسانه هاست. به رسانه می گویی می گوید من بازتاب خانه و مدرسه ام…بچرخ تا بچرخی! اما بالاخره چه؟ سرنخ این چرخه کجاست؟بله والدین.

یعنی اگر والدین کارشان را درست انجام دهند کمتر کسی است که گمراه شود،چون همه فطرت دارند.

رسول خدا میفرمایند:"هر نوزادی بر اساس فطرت متولد می شود،پس والدین او وی را یهودی و نصرانی یا مجوسی می کنند.”

?بحارالانوار ج58 ص187

?پس اولین توصیه به والدین یک چیز است: مواظب فرزندانتان باشید، نگذارید فطرت هایشان آلوده شود.

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

روزی از دانشمندی ریاضیدان پرسیدند: نظرتان درباره زن و مرد چیست؟

جواب داد:

اگر زن یا مرد دارای ( اخلاق) باشند پس مساوی هستند با عدد یک =۱

اگر دارای (زیبایی) هم باشند پس یک صفر جلوی عدد یک میگذاریم =۱۰

اگر (پول) هم داشته باشند دوتا صفر جلوی عدد یک میگذاریم =۱۰۰

اگر دارای (اصل و نصب) هم باشند پس سه تا صفر جلوی عدد یک میگذاریم =۱۰۰۰

ولی اگر زمانی عدد یک رفت (اخلاق) چیزی به جز صفر باقی نمی ماند و صفر

هم به تنهایی هیچ نیست ، پس آن انسان هیچ ارزشی نخواهد داشت !

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

روباهي از شتري پرسيد:

عمق اين رودخانه چقدر است؟

??????

شتر جواب داد:
تا زانو
ولي وقتي روباه توي رودخانه پريد ، آب از سرش هم گذشت!

روباه همانطور که در آب دست و پا مي زد و غرق مي شد به شتر گفت:
تو که گفتي تا زانووووو!

??????

و شتر جواب داد: بله ، تا زانوي من ، نه زانوي تو!

هنگامي که از کسي مشورت مي گيريم بايد شرايط طرف مقابل و خودمان را هم در نظر بگيريم.
??????
«لزوماً هر تجربه اي که ديگران دارند براي ما مناسب نیست

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

#بهلول_عاقل

گویند: روزی خلیفه از محلی می گذشت، دید که بهلول، زمین را با چوبی اندازه می گیرد. پرسید: چه می کنی؟

گفت: می خواهم دنیا را تقسیم کنم تا ببینم به ما چه قدر می رسد و به شما چه قدر؟

هر چه سعی می کنم، می بینم که به من بیشتر از دو ذارع (حدود یک متر) نمی رسد و به تو هم بیشتر از این مقدار نمی رسد.

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

مسعود پای کامپیوتر ?‍?نشسته است که ناگاه بغضش می‌ترکد و اشک? می‌ریزد.می‌پرسم چه شده است؟

می‌گوید: نتایج قبول‌شدگان? رشته‌ی پزشکی?‍⚕️ را دیدم که من با اختلاف جزئی از آن‌ها قبول نشده‌ام. اگر من یک سؤال در زیست‌شناسی?? درست زده بودم الآن یک‌سال دیگر پشت کنکوری نبودم. تازه از قبول‌شدن امسال هم ناامیدم، فقط یک سؤال زندگی مرا تغییر داد.

به یاد آیه‌ای می‌افتم:?

فأَمّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازینُهُ (6 - قارعه)
اما کسى که (در آن روز) ترازوهای (اعمالش) سنگین است.⚖️

?فهُوَ فی عیشَة راضِیَة (7 - قارعه)
در یک زندگى خشنودکننده خواهد بود.?

واقعاً #دنیا هم آزمون #آخرت است. مبادا از انجام کوچک‌ترین عبادت و ذکر و کار نیک غفلت کنیم.

چه بسا همین یک کار نیک خرد که دادنِ سیب کوچکی دستِ یتیمی باشد، باعث شود وزنه‌ی اعمال صالح‌مان سنگین‌تر شود و بهشتی شویم.

✨مسعود یک‌سال و سال‌های دیگر می‌تواند پشتِ کنکور باشد و غفلت و کسری یک سؤال را جبران کند ولی بعد از مرگ، دیگر فرصتی برای جبران نیست.?

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

?برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم
بیرون بیمارستان غُلغله بود

چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند

چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند

وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پردرخت.

بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند
بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری مینشینم
که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید
پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ،

بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا لِه شود
آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود

?ما بالاخره نفهمیدیم
بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آن ور دیوار؟

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

گویند مردی وارد مسجدی شد تا کمی استراحت کند…
کفشهایش را گذاشت زیر سرش و خوابید.

طولی نکشید که دو نفر وارد مسجد شدند.
یکی از اون دو نفر گفت:
طلاها را بزاریم پشت منبر،
اون یکی گفت: نه !
اون مرد بیداره وقتی ما بریم طلاها رو بر میداره.

گفتند: امتحانش میکنیم کفشایش را از زیر سرش برمیداریم
اگه بیدار باشه معلوم میشه.
مرد که حرفای اونا رو شنیده بود،
خودشو بخواب زد. اونها کفشایش را برداشتن و مرد هیچ واکنشی نشون نداد.
گفتند پس خوابه طلاها رو بزاریم پشت منبر…!

بعد از رفتن آن دو مرد،
مرد خوش باور بلند شد و رفت که جعبه طلای اون دو رو بردارد اما اثری از طلا نبود و متوجه شد که همه این حرفا برای این بوده که در عین بیداری کفشهایش را بدزدند…!

و اين گونه است که انسان خیلی وقت‌ها در طول زندگی همه چیز خود را خودخواسته از دست می‌دهد از جمله زمان و فرصت‌ها!
چرا که نگاه و توجهش به جایی است که نباید باشد.

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

روزى حضرت عیسى (ع) از صحرایى می‌گذشت. در راه به عبادتگاهى رسید که عابدى در آنجا زندگى می‌کرد. حضرت با او مشغول سخن گفتن شد. در این هنگام جوانى که به کارهاى زشت و ناروا مشهور بود از آنجا گذشت. وقتى چشمش به حضرت عیسى (ع) و مرد عابد افتاد، پایش سست شد و از رفتن باز ماند و همان جا ایستاد و گفت: «خدایا من از کردار زشت خویش شرمنده‌ام. اکنون اگر پیامبرت مرا ببیند و سرزنش کند، چه کنم؟ خدایا! عذرم را بپذیر.»مرد عابد تا آن جوان را دید سر به آسمان بلند کرد و گفت: «خدایا! مرا در قیامت با این جوان گناهکار محشور مکن.»
در این هنگام خداى برترین به پیامبرش وحى فرمود که به این عابد بگو: «ما دعایت را مستجاب کردیم و تو را با این جوان محشور نمی‌کنیم، چرا که او به دلیل توبه و پشیمانى، اهل بهشت است و تو به دلیل غرور و خودبینى، اهل دوزخ.»

خدا ستار العیوبه هیچوقت آبروی کسی رو نبرین چون آبروی کسی رو بردن میشه حق الناس و نابخشودنیه

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

جوان ثروتمندی نزد یک استادی رفت و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست. استاد وی را به کنار پنجره برد و پرسید:” پشت پنجره چه می بینی؟ “جواب داد: “آدم‌هایي که می آیند و می روند و گدای کوری که در خیابان صدقه می گیرد.”

بعد آینه‌ي بزرگی به او نشان داد و باز پرسید:” دراین آینه نگاه کن و بعد بگو چه می بینی؟” جواب داد: “خودم را می بینم.”

استاد گفت :” تو دیگر دیگران را نمی بینی! آینه و پنجره هردو از یک ماده‌ی اولیه ساخته شده‌اند، شیشه. اما در آینه لایه‌ ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته ودر آن چیزی جز شخص خودت را نمیبینی. این دو شی‌ شیشه‌ای رابا هم مقایسه کن.وقتی شیشه فقیر باشد، دیگران را می بیند و به آن ها احساس محبت میکند. اما وقتی از نقره «یعنی ثروت» پوشیده میشود، تنها خودش را می بیند. تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش نقره‌ای را از جلو چشم‌هایت برداری تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوست‌شان بداری.”

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

حاج احمد عابد معروف به مرشد چلويى پيرمردى بود كه در بازار تهران مغازه چلوكبابى داشت…
او به اندازه وسعِ خود به نيازمندان وجه نقد ميداد و به شاگردانِ مغازه‌هايى كه از طرف صاحبكار خود ميامدند تا براى آنان غذا بخرند به طور رايگان غذا ميداد…
به مرور اطرافيان، كراماتى از او ديدند و متوجه شدند او از اولياى خداست؛ كم‌كم اين خبر پيچيد و به يكى از علماى شهر رسيد؛ آن عالم تصميم می‌گيرد تا به چلوكبابى مرشد برود و او را از نزديک ببيند…
آن عالم وارد مغازه مرشد كه شلوغ هم بود شد، سر ميزى نشست و غذايى سفارش داد و مرشد را زير نظر گرفت…
او مرشد را ديد كه خود با ملاقه‌اى از روغن، ميان ميز مشتريها می‌رود و براى هر كس كه ميخواهد روغن اضافه بر روى برنجش می‌ریزد…
آن عالم با خود انديشيد كه مگر می‌شود شخصى اينقدر سرش شلوغ باشد و از اوليای خدا هم باشد! در اين فكر بود كه مرشد از كنار ميز او رد شد و در گوش او گفت:
«مهم نيست كه سرت شلوغ باشد،
مهم اين است كه دلت شلوغ نباشد…»

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

✅سیره آیت الله بهاءالدینی(ره)

?استاد جعفر ناصری:
?حيف است که خود را ترغيب نکنيم برای بهره وري بيشتر از سحر، از بين الطلوعين، از نظم در عبادت، از ارتباط با قرآن؛ خدا رحمت کند آيت الله بهاءالديني زياد سفارش می کردند: «سحر بيدار شويد، اگر دیدید حس عبادت نداريد، خيلي بر خودتان تحميل نکنيد، همان بيداري کافي است، مي توانيد بخوانيد، بخوانيد، مي توانيد گوش بدهيد، گوش بدهيد، مي توانيد فکر کنيد، فکر کنيد، بگذارید طراوت عبادي برايتان بماند، باطن خودتان را با فشار و فشار و فشار کور نکنيد.»
?گاهي شب ها نیز در سفر خدمتشان بوديم، نافله شان را نشسته مي خواندند و مي فرمودند چايي را بياريد، مي نشستند، ايشان مراقبه عجيبي در حرف زدن، حتي در فکر کردن داشتند، اينها ديگر حاصل يک عمر مراقبه بود.
?رفقا خيلي از مجالست با ايشان و گاهي يک نماز جماعت ايشان لذت مي بردند و روحيه شان تأمين بود، گاهي صحبتي مي شد، گاهي هم نمي شد؛ ولي معلوم بود هجرت کرده است، از خود سفر کرده است و دعوتش به خويشتن نيست.

•✾? @twonoor ?✾•

✨‏﷽✨

?#حدیث_روز

✅ امام حسین علیه السلام

مَن دَعا عَبدا مِن ضَلالَةٍ إلى مَعرِفَةِ حَقٍّ فَأَجابَهُ، كانَ لَهُ مِنَ الأَجرِ كَعِتقِ نَسَمَةٍ .

«هر كس انسانى را از گم راهى به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت كند، اجرى مانند آزاد كردن بنده دارد» .

مسند زيد : ص 390

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

وقتی کریستف کلمب از سفر معروف
و پر ماجرایش برگشت ملکه اسپانیا
به افتخارش مهمانی مفصلی ترتیب داد

درباریان که سر میز ناهار حاضر بودند
با تمسخر گفتند:
کاری که تو کرده‌ای هیچ کار مهمی نیست
ما نیز همه می‌دانستیم که زمین گرد است
و از هر سوئی بروی و به رفتن ادامه دهی
از آن سوی دیگرش برمی‌گردی!

ملکه اسپانیا پاسخ را از کریستف خواست
کریستف تخم مرغی را از سر میز برداشت
و به شخص کناری خود داد و گفت:
این را بر قاعده بنشان
او نتوانست

تخم مرغ دست به دست مجلس را دور زد
و از راست ایستادن و بر قاعده نشستن اِبا کرد

گفتند: تو خودت اگر می‌توانی این کار را بکن
کریستف ته تخم‌مرغ را بر سطح میز کوبید
ته آن شکست و تخم مرغ به حالت ایستاده
ایستاد

همگی زدند زیر خنده
که ما هم این را می‌دانستیم

گفت: آری شاید می‌دانستید اما انجام ندادید
من می‌دانستم و عمل کردم

انجام دادن چیزی که می‌دانیم
احتیاج به شهامتی دارد که
هر کسی توان انجامش را ندارد

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

حاج احمد عابد معروف به مرشد چلويى پيرمردى بود كه در بازار تهران مغازه چلوكبابى داشت…
او به اندازه وسعِ خود به نيازمندان وجه نقد ميداد و به شاگردانِ مغازه‌هايى كه از طرف صاحبكار خود ميامدند تا براى آنان غذا بخرند به طور رايگان غذا ميداد…
به مرور اطرافيان، كراماتى از او ديدند و متوجه شدند او از اولياى خداست؛ كم‌كم اين خبر پيچيد و به يكى از علماى شهر رسيد؛ آن عالم تصميم می‌گيرد تا به چلوكبابى مرشد برود و او را از نزديک ببيند…
آن عالم وارد مغازه مرشد كه شلوغ هم بود شد، سر ميزى نشست و غذايى سفارش داد و مرشد را زير نظر گرفت…
او مرشد را ديد كه خود با ملاقه‌اى از روغن، ميان ميز مشتريها می‌رود و براى هر كس كه ميخواهد روغن اضافه بر روى برنجش می‌ریزد…
آن عالم با خود انديشيد كه مگر می‌شود شخصى اينقدر سرش شلوغ باشد و از اوليای خدا هم باشد! در اين فكر بود كه مرشد از كنار ميز او رد شد و در گوش او گفت:
«مهم نيست كه سرت شلوغ باشد،
مهم اين است كه دلت شلوغ نباشد…»

#حکایتهای_شنیدنی
•✾? @Hekayat_shenidani ?✾•

▪️ حماسه‌ای که امام زین‌العابدین (ع) در مجلس یزید آفرید!

? در روز جمعه‌اى در شام نماز جمعه است. ناچار خود یزید باید شرکت کند. اول آن خطیبى که به اصطلاح دستورى بود، رفت و هرچه قبلا به او گفته بودند گفت؛ تجلیل فراوان از یزید و معاویه کرد، هر صفت خوبى در دنیا بود براى این‌ها ذکر کرد و بعد شروع کرد به سبّ کردن و دشنام دادن على (ع) و امام حسین (ع) به عنوان اینکه این‌ها -العیاذ بالله- از دین خدا خارج شدند، چنین کردند، چنان کردند.

? زین‌العابدین (ع) از پاى منبر نهیب زد: «أیهَا الْخَطیبُ! اشْتَرَیتَ مَرْضاةَ المَخْلوقِ بِسَخَطِ الْخالِق» تو براى رضاى یک مخلوق، سخط پروردگار را براى خودت خریدى. بعد خطاب کرد به یزید که آیا اجازه مى‌دهى من بروم بالاى این چوب‌ها دو کلمه حرف بزنم؟ یزید اجازه نداد.

? آن‌هایى که اطراف بودند، از باب اینکه على بن حسین (ع)، حجازى است، اهل حجاز است و سخن مردم حجاز شیرین و لطیف است، براى اینکه به اصطلاح سخنرانى‌اش را ببینند، گفتند: اجازه بدهید، مانعى ندارد. ولى یزید امتناع کرد. پسرش آمد و به او گفت: پدرجان! اجازه بدهید، ما مى‌خواهیم ببینیم این جوان حجازى چگونه سخنرانى مى‌کند. گفت: من از این‌ها مى‌ترسم. این‌قدر فشار آوردند تا مجبور شد؛ یعنى دید دیگر بیش از این، اظهار عجز و ترس است؛ اجازه داد.

? ببینید این زین‌العابدین (ع) که در آن وقت از یک طرف بیمار بود (منتها بعدها دیگر بیمارى نداشت، با ائمّه دیگر فرق نمى‌کرد) و از طرف دیگر اسیر، و به قول معروفِ اهل منبر چهل منزل با آن غُل و زنجیر تا شام آمده بود، وقتى بالاى منبر رفت چه کرد! چه ولوله‌اى ایجاد کرد! یزید دست و پایش را گم کرد. گفت الآن مردم مى‌ریزند و مرا مى‌کشند.

? دست به حیله‌اى زد. ظهر بود، یک‌دفعه به مؤذّن گفت: اذان! وقت نماز دیر مى‌شود. صداى مؤذّن بلند شد. زین‌العابدین (ع) خاموش شد. مؤذّن گفت: «الله اکبَرُ، الله اکبَرُ»، امام حکایت کرد: «الله اکبَرُ، الله اکبَرُ». مؤذّن گفت: «اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا الله، اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا الله»، باز امام حکایت کرد، تا رسید به شهادت به رسالت پیغمبر اکرم (ص). تا به اینجا رسید، زین‌العابدین (ع) فریاد زد: مؤذّن! سکوت کن. رو کرد به یزید و فرمود: یزید! این که اینجا اسمش برده مى‌شود و گواهى به رسالت او مى‌دهید کیست؟ ایهاالناس! ما را که به اسارت آورده‌اید کیستیم؟ پدر مرا که شهید کردید که بود؟ و این کیست که شما به رسالت او شهادت مى‌دهید؟ تا آن وقت اصلا مردم درست آگاه نبودند که چه کرده‌اند.

? آن‌وقت شما مى‌شنوید که یزید بعدها اهل بیت پیغمبر (ص) را از آن خرابه بیرون آورد و بعد دستور داد که آنها را با احترام ببرند. نعمان بن بشیر را که آدم نرم‌تر و ملایم‌ترى بود، ملازم قرار داد و گفت: حداکثر مهربانى را با این‌ها از شام تا مدینه بکن.

? این براى چه بود؟ آیا یزید نجیب شده بود؟ روحیه یزید فرق کرد؟ ابداً. دنیا و محیط یزید عوض شد. شما مى‌شنوید که یزید، بعد دیگر پسر زیاد را لعنت مى‌کرد و مى‌گفت: تمام، گناه او بود. اصلا منکر شد و گفت من چنین دستورى ندادم، ابن زیاد از پیش خود چنین کارى کرد. چرا؟ چون زین‌العابدین (ع) و زینب (س) اوضاع و احوال را برگرداندند.

? حماسه حسینی [شهید مطهری] ؛ ج ۱ ص ۲۹۳ (با تلخیص)

? @balagh_ir