آجرک الله یا صاحب الزمان عج

✅ شش ویژگی شیعه امام صادق(ع)

? امام صادق علیه‌السلام  فرمود: شیعه جعفری کسی است که:

1⃣ حلال خور
2⃣ پاکدامن 
3⃣ جهادگر باشد
4⃣ برای رضای خدای خود کار کند
5⃣ به پاداش الهی امیدوار 
6⃣ از مجازات او بترسد
این چنین افرادی شیعیان جعفری هستند.
? خصال شیخ صدوق، ج۱، ص۲۹۶
شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت

علوم و معارفی که امام صادق(ع) منتشر کردند، بشر را تا قبل از ظهور کفایت می‌کند._

«وجود مقدس امام صادق(ع)، حيات طیبه و علم و معارف را تا آن اندازه‌ای که می‌توانست در قبل ظهور تحقق پیدا کند، در عالم انسانی دمیدند و بسط دادند؛ زيرا بنا بر فرمایش‌های ائمه اطهار(ع)، حقايق تا دوره ظهور، محجوب است و آن مقداري که ممکن بود واقع و ظاهر شود، به وسيله امام صادق(ع) - هم به نحو کلي به دوستان اهل بيت(ع) و هم به نحو جزئي براي خواص- واقع شد؛ هم در زمان اهل بيت(ع) بوده و هم در بعد از آن زمان تاكنون.
اگر هم اکنون افرادي مثل جابر وجود داشته باشند، علم امام صادق هم هست! اگر کسي “ظرف” شد امام صادق(ع) هم منتظرند؛ امام صادق(ع) ابايي ندارند که تعليم کنند.

فقط مسئله اين نيست که امام صادق(ع) “فقه” فرموده‌اند، بلکه حياتي در عالم انساني دميدند و نوري را در عالم انساني تجلي دادند که اين نور، شیعه را تا عصر ظهور می‌برد. اين علم و حقيقتي که از آستان‌ آن حضرت اظهار شد، دريايي از نور و حيات است تا در آن شناوري کنيم و در آن زنده و متنعم باشيم و تا قبل از ظهور کفايت مي کند و انسان‌ها به اندازه ظرف‌شان از اين دريا و از اسرار آن و از ظاهر و باطن آن بر می‌دارند».

استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری

امام صادق عليه السلام فرمودند :

هر كس خودش را بهتر از ديگران بداند، او از متكبران است.

حفص بن غياث مى گويد: عرض كردم:
خوب اگر گنهكارى را ببيند و به سبب بى گناهى و پاكدامنى خود، خويشتن را از او بهتر بداند چه؟

امام فرمودند: هرگز، هرگز! چه بسا كه او آمرزيده شود اما تو را براى حسابرسى نگه دارند…

مگر داستان جادوگران و موسى عليه السلام را نخوانده اى؟

(ساحران،زمان معجزه ی حضرت موسی علیه السلام بعد از عمری جهل و گناه،در لحظات آخر عمر خود ایمان آوردند و عاقبت بخیر شدند…)

?الكافى(ط-الاسلامیه)، ج8، ص128

امام صادق علیه السلام فرمود:

«سدير صيرفي مي گويد به همراهي مفضل، ابوبصير و ابان به خدمت امام صادق (عليه‌السلام) شرفياب شديم، او را مشاهده کرديم که بر روي خاک‌ها نشسته است، يک جامه ي خيبري، بي‌يقه و آستين کوتاه بر تن دارد، همچون مادري فرزند مرده گريه مي کند، سراسر وجود مقدس آقا را حزن و اندوه فرا گرفته و آثار آن در وجنات صورت آشکار گشته، رنگ مبارکش دگرگون شده، سيل اشک که از دلي پر خون و قلبي پر سوز برخاسته، بر گونه هاي مبارکش فرو مي ريزد و چنين زمزمه مي کند:«سيدي غيبتک نفت رقادي، و ضيقت علي مهادي، و ابتزت مني راحة فودي، سيدي غيبتک اوصلت مصابي بفجايع الأبد، و فقد الواحد بعد الواحد يفني الجمع و العدد، فما احس بدمعة ترقي من عيني وانين يفتر من صدري عن دوارج الرزايا، و سوالف البلايا الا مثل بعيني عن غوابر اعظمها و افظعها، و بواقي اشدها و انکرها، و نوائب مخلوطة بغضبک، و نوازل معجونة بسخطک».«اي سيد و سرور من! غيبت تو خواب از ديدگانم ربوده، عرصه را بر من تنگ نموده، آرامش دلم را از من سلب کرده است. سرور من!غيبت تو مصيبتي جانکاه بر سراسر وجودم فرو ريخته، و از دست دادن يکي پس از ديگري، اجتماعات را پراکنده ساخته، هستي ها را بر باد مي دهد. اشک‌هايي که در اثر بلاها و گرفتاري‌ها از ديدگانم فرو مي ريزد و ناله هايي که از اعماق دلم برمي آيد، هر گاه مختصر تسکيني مي يابد و به سردي مي گرايد، احساس مي کنم که مصيبتي جانکاه تر و فاجعه اي اسفبارتر و حادثه اي دلخراش تر، در برابر ديدگانم مجسم مي شود که رويدادهاي تأثر انگيزي است که با خشم تو آميخته، و حوادث فاجعه آميزي است که با غضب تو عجين شده است».سدير مي گويد: هنگامي که آقا امام صادق (عليه‌السلام) را اين چنين پريشان ديديم، دل‌هايمان آتش گرفت و هوش از سرمان پريد، که چه مصيبت جانکاهي بر حجت خدا روي داده؟! چه حادثه ي اسفبار و فاجعه ي تأثر انگيزي بر او وارد شده است؟! عرض کرديم:«اي فرزند بهترين خلايق، چه حادثه اي بر تو روي داده که اين چنين سيل اشک از ديدگانت فرو مي ريزد؟! چه مصيبتي بر تو وارد شده که اشک ديدگانت چون ابر بهاري بر چهره ات سرازير شده است؟! چه فاجعه اي اين چنين تو را بر سوگ نشانده است؟!«وجود اقدس آقا امام صادق (عليه‌السلام) چون بيد لرزيد و نفس‌هاي مبارکش به شماره افتاد و آنگاه آهي عميق به پهناي قفسه ي سينه از اعماق

امام صادق علیه السلام فرمود :

«مفضل بن عمر مي گويد: از امام صادق (عليه‌السلام) شنيدم که فرمود:- «هنگامي که خداوند به قائم (عجل الله فرجه الشريف) اذن ظهور دهد، بر فراز منبر قرار گرفته، مردم را به سوي خداي تبارک و تعالي فرا مي خواند و آنها را از خدا بيم مي دهد. و به سوي حق خود دعوت مي کند که در ميان آنها به سيره ي رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) رفتار کند و همانند آن حضرت در ميان آنها سلوک داشته باشد».«آنگاه خداوند جبرئيل امين را مي فرستد تا به نزد او آمده، از اصول دعوتش بپرسد. چون رؤس دعوت خود را بيان کند، جبرئيل امين عرض مي کند: من نخستين کسي هستم که با تو بيعت مي کنم. پس مي گويد: دستت را بده تا بيعت کنم. آنگاه دست آن حضرت را به عنوان بيعت مي فشارد. در آن هنگام 313 نفري که در آنجا گرد آمده اند بيعت مي کنند و در مکه مي مانند تا شمار ياران به ده هزار نفر برسد. آنگاه رهسپار مي شوند».

اعلام الوري/ ص431