نورفشان

خوش به حال مدافعان حرم

پر کشیدند از میان حرم

بین سجده میان سرخیِ خون

آرمیدند با اذان حرم

لک لبیک یاحسین گفتند

در حریم نوادگانِ حرم

مثل عباس با قدی رعنا

شده بودند پاسبان حرم

چه قَدَر عاشقانه جان دادند

در رهِ دوست، عاشقان حرم

روی سنگ مزارشان باید

بنویسند خادمان حرم

کم نشد از سرِ یکایکشان

سایۀ لطف عمه جان حرم

پرچم یاحسین را دادند

اربعین دست زایران حرم

وای بر ما که بالمان بسته است

ما کجا و کبوتران حرم

هر چه شد عاقبت که جا ماندیم

نزدیم پر در آسمان حرم

ما که مُردیم، ایهاالارباب

پس نیامد چرا زمان حرم

یادم آمد فرار می کردند

از دل خیمه دختران حرم

آه، شیطان دوباره آمد و زد

تازیانه به حوریان حرم

شمر و خولی، دوباره افتادند

بی عمو، نیمه شب به جان حرم

https://hawzah.net/fa/goharenab/View/44426/%D8%AE%D9%88%D8%B4-%D8%A8%D9%87-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%B1%D9%85/?SearchText=%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86%20%D8%AD%D8%B1%D9%85

به نام عشق، بنام مدافعان حرم

سرم فدای امام مدافعان حرم

اگر که قسمت من نیست تاحرم بروم

بخوان مرا تو غلام مدافعان حرم

من و تو ایم که از روزگار بیزاریم

جهان خوش است به کام مدافعان حرم

میان کل جهان در برابر داعش

زبانزد است قیام مدافعان حرم

فدای غیرت و مردانگی این مردان

فدای لطف و مرام مدافعان حرم

خودحسین و ابالفضل باده میریزند

به دست خویش به جام مدافعان حرم

غزل سروده ام اینبار پیشکش باشد

سلامتی تمام مدافعان حرم

https://hawzah.net/fa/goharenab/View/44431/%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%B4%D9%82%D8%8C-%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%85-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%B1%D9%85/?SearchText=%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86%20%D8%AD%D8%B1%D9%85

اهل غوغا مدافعان حرم

نسل زهرا مدافعان حرم

یا ابالفضل گفته و زده اند

دل به دریا مدافعان حرم

تا ابد درس عاشقی دادند

یاد دنیا مدافعان حرم

تا که گفتیم اولیاءالله

گفت آقا مدافعان حرم

فکر و ذکر تمام سینه زنان

شده حالا مدافعان حرم

بیشتر از تمام این عالم

دارد اینجا مدافعان حرم

ما نداریم عرضه تا بشوند

الگوی ما مدافعان حرم

کاش محشورمان کند فردا

فاطمه با مدافعان حرم

حضرت صاحب الزمان بنویس

نام ما را مدافعان حرم

https://hawzah.net/fa/goharenab/View/44433/%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%BA%D9%88%D8%BA%D8%A7-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%B1%D9%85/?SearchText=%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86%20%D8%AD%D8%B1%D9%85

معنویت و معنای زندگی

یکی از سوالاتی که امروزه انسان ها بیش از پیش با آن مواجه هستند، پرسش از معنای زندگی است. اساسا معنای زندگی چیست؟ تحمل شرایط دشوار و گاه طاقت فرسای زندگی چه ارزشی دارد؟ هدف از زندگی چیست و برای چه باید زیست؟ این سوالات و سوالاتی مشابه آن ذهن انسان های بسیاری را درگیر کرده است.

در پاسخ به این پرسش گروهی زندگی را اساسا معنادار نمی دانند و آن را پوچ می شمارند. گروه دیگری زندگی را معنادار می دانند ولی برای معناداری آن شروطی را تعیین می کنند. این گروه خود به سه دسته تقسیم می شوند: 1) گروهی که ارزش های جهان مادی را برای معناداری زندگی کافی می دانند. اموری مانند موفقیت های مالی، حرفه ای و .. 2) گروهی که برای معنادار شدن زندگی، ارزش های فرامادی را نیز لازم می شمارند، به طور مثال اموری مانند اوصاف اخلاقی از قبیل از خودگذشتگی، احسان و .. 3) گروهی که زندگی را هنگامی معنادار می شمارند که انسان در ارتباط با یک موجود غایی بتواند به کمال برسد و یک زندگی ابدی در پیش داشته باشد.

در ادبیات دینی زندگی معنادار شمرده می شود و اساسا یک نعمت بزرگ از سوی خداوند تلقی می شود. در این فضا اگرچه موفقیت های مادی مهم است و تخلق به اوصاف اخلاقی هم بسیار مطلوب است ولی تمام ماجرا در این دو مسئله خلاصه نمی شود بلکه برای اینکه زندگی معنادار داشته باشیم، نیازمند ارتباط حقیقی با خداوند هستیم، ارتباطی که ما را حقیقتا «زنده» می کند و به جهان بی روح ما روح و حیات می بخشد. از این روست که خداوند در قرآن از انسان میخواهد که به ندای پیامبر که مایه حیات آنهاست، پاسخ مثبت بدهند(انفال:24). در میان عارفان هم این مسئله همواره مورد توجه بوده است. مولوی چه زیبا سروده است که : «نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو»

✳️ وحید سهرابی فر

تفسیر سوره اعراف
لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ «59»
همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس به مردم گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد كه جز او براى شما خدا و معبودى نيست. همانا من بر شما از عذاب روزى بزرگ بيمناكم.

قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ «60»
سران قوم او گفتند: همانا ما تو را در گمراهى آشكارى مى‏بينيم.
نكته‏ ها:
نمونه‏ى «بلد خبيث» كه در آيه‏ى قبل مطرح بود، قوم نوح بودند كه هر چه حضرت نوح فرياد زد، به جايى نرسيد. داستان حضرت نوح عليه السلام در سوره‏هاى نوح، صافّات، اسراء، احزاب، يونس، مؤمنون و قمر آمده است.
«خوف»، جنبه مثبت نيز دارد، ولى «جُبن»، فقط ترسِ منفى و ناپسند است. «جبن»، ناشى از خودكم‏بينى است و «خوف»، گاهى مولود واقع‏بينى و هوشيارى نسبت به خطرهاست.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «نوح عليه السلام اوّلين پيامبر اولوا العزمى است كه از طرف خداوند به رسالت عامّه مبعوث شد». «1» دعوت حضرت نوح جهانى بود، چون قوم او همه‏ى مردم آن روز زمين بودند و حضرت در نفرين خود همه‏ى كافران روى زمين را نفرين كرد، «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً» «2» و همه‏ى جهانيان غرق شدند.
حضرت نوح عليه السلام 950 سال مردم را دعوت به توحيد كرد، «أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً» «3» آنها نه تنها ايمان نياوردند، بلكه از آن حضرت دورى كرده، «فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً» «4» و او را مورد آزار و شكنجه قرار مى‏دادند. به قدرى مى‏زدند كه بيهوش بر زمين مى‏افتاد؛ امّا
__________________________
(1). تفسير درّالمنثور.
(2). نوح، 26.
(3). عنكبوت، 14.
(4). نوح، 6.
هنگامى كه به هوش مى‏آمد مى‏گفت: «الّلهم اهدِ قومى فانّهم لا يعلمون» خدايا! قوم مرا هدايت كن كه آنان ناآگاهند.
پيام‏ها:
1- با اينكه رسالت نوح عليه السلام جهانى بود، ابتدا از قوم خود شروع كرد.
2- دعوت به توحيد و خداپرستى، سرآغاز دعوت انبيا و از مشتركات همه‏ى اديان الهى است.
3- دليل يكتاپرستى، يكتايى وبى‏شريك بودن خداوند است
4- خداشناسى و ايمان به خدا، از همان ابتدا و در طول تاريخ بوده است.
(حضرت نوح كه قبل از حضرت ابراهيم، موسى وعيسى عليهم السلام بود، به مردم گفت: خدا را عبادت كنيد، كه اين بيانگر شناخت آنان نسبت به خداوند است)
5- انبيا، دلسوزان واقعى بشرند. يا قَوْمِ‏ …
6- مخالفان انبيا هميشه، گروهى از اشراف و سردمداران بوده‏اند كه زرق و برق ثروت و قدرت آنان، چشم مردم را پر مى‏كرده است.
7- بدتر از ايمان نياوردن، گمراه دانستن انبياست. «إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» آرى، وقتى فطرت مسخ شود، راهنماى واقعى را گمراه مى‏پندارد. امروز نيز گروهى كه خود را روشنفكر مى‏دانند، رهروان پيامبر را مرتجع و ساده‏لوح مى‏پندارند.
8- كسى كه در پى پديد آوردن نظام توحيدى و براندازى نظام شرك است، بايد انتظار هرگونه تهمت و توهين را داشته باشد.
9- مخالفان، در تهمت‏زدن سخت و جدّى هستند.