صدقه امانتی که به خدا می سپاری
صدقه ذخیره و امانتى است که به خدا می سپاریم. پس با آزار دادن به دیگران از بین نبریم. وقتی با مستحق روبرو میشویم سخن نیکو زدن بهتر از صدقه دادن با آزار و منت است.
جزء سوم
سوره بقره، آیه 263: قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَآ أَذًى وَاللّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ؛
گفتارى پسندیده (در برابر نیازمندان) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان) بهتر از صدقهاى است که آزارى به دنبال آن باشد و خداوند بى نیاز بردبار است.
امام على (ع):
و صدقة السر فانها تکفر الخطیئة و صدقة العلانیة، فانها تدفع میتة السوء، صدقه دادن نهانى گناه را پاک و صدقه دادن آشکار مرگ بد را باز دارد.
(نهج البلاغه، خطبه110)
امام سجاد (ع):
و حق الصدقة ان تعلم انها ذخرک عند ربک عزوجل و ودیعتک التى لاتحتاج الى الاشهاد علیها فاذا علمت ذلک کنتبما تستودعه سرا اوثق منک بما تستودعه علانیة و تعلم انها تدفع البلایا و الاسقام عنک فی الدنیا و تدفع عنک النار فی الآخرة؛
حق صدقه این است که بدانى ذخیره و امانتى است که به خدا مى سپارى و نیازى به شاهد و گواه ندارد. اگر این حقیقت را دریافتى به صدقه پنهانى مطمئن تر خواهى شد تا صدقه علنى و مىفهمى که در دنیا بلاها و بیمارىها را دفع مىکند و در آخرت جلوگیر آتش است. (تحف العقول)