در ایام ولادت امام حسین (ع)، حضرت عباس (ع)، و امام علی بن حسین (ع) در ایام شعبانیه، همگان شاهد لحظاتی ویژه و روحانی در بارگاه امام رضا (ع) بودند. در این ایام، نه تنها فضایی معنوی حاکم بود، بلکه مهمان‌نوازی بی‌نظیر امام رضا (ع) نیز در رفتار خادمان و مسئولین حرم به وضوح دیده می‌شد.
در این ایام، تجربه‌ای خاص از مهمان‌نوازی امام رضا (ع) داشتم که به یاد ماندنی شد. در آن زمان، من نیز همچون بسیاری از زائران، در جستجوی آرامش و شفای روح به حرم مطهر امام رضا (ع) رفته بودم. جمعیتی از زائران از نقاط مختلف کشور حضور داشتند، اما آنچه بیش از همه توجه من را جلب کرد، برخورد محبت‌آمیز و دوستانه خادمان حرم بود. آن‌ها نه تنها خدمات ویژه‌ای به زائران می‌دادند، بلکه در تمام لحظات، از ته دل می‌خواستند که زائران احساس راحتی و خوشایندی داشته باشند.
یکی از لحظات به یادماندنی برای من، وقتی بود که در میان جمعیت در حال حرکت بودم و ناگهان خادمی با ظرف آبی به سوی من آمد و با کمال احترام و لبخند گفت: «آقا، این آب برای شماست.» این حرکت کوچک اما عمیق، نمایانگر سخاوت و مهمان‌نوازی امام رضا (ع) بود که در رفتار خادمان ایشان آشکار می‌شد.
در این ایام، امام رضا (ع) با محبت و توجه خاص خود، پیام‌هایی از انس و همدلی به زائران منتقل می‌کرد. خاطراتی از مهربانی و سخاوت امام رضا (ع) برای من باقی ماند که فراتر از جنبه‌های دینی و مذهبی بود. در کنار این مهمان‌نوازی، پیامی معنوی از دل امام رضا (ع) به زائران منتقل می‌شد که خاطراتی شیرین و روحانی برای همه به جا می‌گذاشت.
همچنین، در این مدت که در خدمت حضرت بودیم، عنایات ریز و درشتی دریافت کردیم. برخی از مردم به غذای تبرکی توجهی نمی‌کنند، اما برای ما همیشه آرزوی دریافت غذای تبرکی حضرت در دل داشتیم. در هفته میلاد امام حسین (ع)، هر شب در صحن غدیر، پاکستانی‌ها غذای تبرکی می‌دادند. معمولاً حدود ساعت ۱۰ شب بود، اما گاهی ما دیر به آنجا می‌رسیدیم و غذا به ما نمی‌رسید.
برخی زوار پس از خوردن غذا، مقداری در آن محل را از آشغال‌های کوچک بود می‌کردند، و تا خادم‌ها بیایند و آن‌ها را جمع کنند، من همیشه سریع و با دقت آشغال‌ها را جمع می‌کردم تا محیط تمیز باقی بماند. چون به هر حال، این خانه آقاست و باید تمیز باشد. از بچگی اینطور بودم و همیشه سرعت عمل زیادی برای تمیز کردن داشتم.
بعد از جمع‌آوری آشغال‌ها، دل‌مان برای غذا می‌خواست. گاهی اوقات، همان جا از در غیب غذا می‌رسید، به نظر می‌رسید که تمام شده، اما کسی نبود که آن را توزیع کند.
یک روز که در حال خروج از حرم بودیم، غذا تمام شده بود. از رواق و صحن بیرون آمدیم، اما غذا نبود. به آقا گفتم: «اشکال ندارد، بگذارید بقیه زوار استفاده کنند.»
بعد از مدتی فراموش می‌کردیم که شب گذشته غذای تبرکی نخورده‌ایم، اما حضرت به یاد داشتند و برای جبران، به جای دو پرس غذا، چهار پرس غذا می‌فرستادند.
دیدار از بارگاه امام رضا (ع) در ایام ولادت امام حسین (ع) و دیگر اعیاد شعبانیه، همواره یادآور این است که مهمان‌نوازی و مهربانی می‌تواند مرزهای انسانیت را از نو تعریف کند. امام رضا (ع) نه تنها به عنوان یک امام، بلکه به عنوان الگویی از محبت و انسانیت، در دل‌های زائران جایی خاص دارند.
فرم در حال بارگذاری ...
